Een daguitstap in de Westhoek
We rijden we verder langs de beboste heuvels van het Westvlaamse heuvelland.
Voortdurend wordt onze aandacht getrokken door bordjes die aantonen waar oorlogsbegraafplaatsen zijn.
MESEN
We komen door Mesen, één der oudste nederzettingen en bedevaartplaatsen van Vlaanderen. De naam Mesen wordt voor het eerst in een document vermeld in 983, maar het staat ook vast dat hier in 933 al de eredienst tot O-L-Vrouw beoefend werd.
In Mesen liggen er op verschillende plekken Britse begraafplaatsen. De witte gelijkvormige grafzerken, sober gemarkeerd met de regiment-tekens, staan er geschaard rond een witte altaarsteen waarop de Engelse auteur Kipling gekozen tekst prijkt : Their name Liveth for Evermore.
De Nieuwzeelandse gesneuvelden hebben hun eigen Memorial Garden, eventjes buiten de dorpskom.
Er staat centraal een obelisk die het opschrift draagt : From the uttermost end of earth (van het verste punt van de aarde).
De vele gesneuvelden van wie de identiteit niet kon achterhaald worden, kregen op hun grafzerk volgende mee – Known unto God.
VOORMEZELE
In Voormezele wordt het landschap bepaald door de hopteelt. De hoppe-oogst is een gemechaniseerde bezigheid. Enkel de traditionele palen, waarlangs de hop zijn weg zoekt naar het zonlicht, priemen nog net als vroeger op de velden.
Maar nu, in de herfst, zijn de palen kaal.
WULVERINGEM
In het rustige Wulveringem, het kleinste dorpje uit het Westvlaamse Heuvelland en één van de oudste woonkernen, werden Romeinse gebruiksvoorwerpen en 270 medailles uit dezelfde periode teruggevonden. Ook dit dorp heeft veel te lijden gehad van het oorlogsgeweld dat het Heuvelland teisterde.
Er zijn overal de stille getuigen van de eerste wereldoorlog, die hier in alle hevigheid woedde.
We naderen Ploegsteert, een dorpje in de Belgische provincie Henegouwen. Dit landelijk dorpje ligt op bijna op de grens … op de weg van Mesen naar Armentiers, Frankrijk.
PLOEGSTEERT
Langs de weg staat het Ploegsteert Mémorial. Dit monument herdenkt 11.390 Britse militairen die in de omgeving tijdens de Eerste Wereldoorlog sneuvelden, maar geen graf gekend hebben. De Commonwealth War Graves Commission onderhoudt het cirkelvormig paviljoen.
Het Ploegsteert mémorial werd opgericht in 1931. De ingang wordt door twee stenen leeuwen geflankeerd.
De namen van 11.447 soldaten en Britse officieren, zonder gekend graf, zijn er gegraveerd.
Ook hier wordt de Last Post gespeeld, maar niet elke dag. Elke 1ste vrijdag van de maand schallen de klanken van dit ‘taptoe-signaal van het Britse leger’ over de velden en kerkhoven
Bericht over Ploegsteert uit een Brits blad :
"The memorial and military cemeteries honour the soldiers of the Commonwealth who lost their lives during the First World War in Commines-Warnetton.
This memorial, inaugurated in June 1931, was erected along the Ploegsteert - Ypres route in the province of Hainaut.
It is a kind of circular temple of impressive dimensions and is supported by colonnades and guarded by 2 stone lions.
At the end of the First World War, thousands of soldiers lay buried under the mud and earth of the trenches and no man's land.
The Commonwealth War Graves Commission decided to erect this memorial for the families of fallen and engrave the names of the 11,447 soldiers and officers of the British Empire.
The Last Post
Every first Friday of the month, a ceremony to pay homage to all the soldiers who lost their lives in the Great War is held at the monument.
It takes place at 7pm and brings together civil and military authorities, but also various associations, young adolescents and local school children."
DRANOUTER en KEMMEL
We rijden langs het bescheiden Dranouter, vlak bij de Frans-Belgische grens, richting Kemmel. Dit dorp dankt zijn naam aan de 156 m hoge heuvel Kemmelberg.
Boven op de berg prijkt een gedenkzuil met aan de voet een gebeeldhouwde engel, ter nagedachtenis van de 5294 Franse soldaten die hier het leven lieten, tijdens een massale Duitse aanval. De Kemmelberg werd toen urenlang bestookt aan een ritme van 100 granaten per minuut en met zware bombardementen vanuit de lucht.
Het duurde tot in het najaar van 1918 eer de berg opnieuw kon veroverd worden.
Vanaf 1920 werden de lichamen van de gesneuvelden bij mekaar gelegd in een massagraf op de flank van de Kemmelberg. Een gedenksteen in de vorm van een piramide, getooid met de Franse haan markeert dit soldatengraf.
Als Westvlaming, rij ik héél vaak door deze streek. En ik kan je garanderen: als ik zo overal steeds maar begraafplaatsen en monumenten tegenkom – al die vreselijke herinneringen van die Eerste Wereldoorlog … NEEN … het went nooit.
HEUVELLAND
We sluiten onze dag af met een bezoek aan de Rodeberg en de Zwarteberg.
Op de Rode Berg kan men genieten van een heerlijke koffie, een stevig tussendoortje of van een stijlvol diner. Het is eerder rustig.
Op de Zwarte Berg (grens Vlaanderen / Frankrijk) is er elk weekend een drukte van jewelste! Het is een komen en gaan van Belgen en Fransen, die er aan weerszijden van de grens ‘hun voordeeltje’ doen. Alle winkels zijn open en er worden koopjes gedaan!
En je kan er niet verder rijden zonder eens te proeven. Wij Belgen genieten er graag van een lekker Frans glaasje Picon.
De Fransen komen en genieten van een Belgische trappist.
