Het Alcazaba, de trots van Almería

Wie denkt aan de stad Almería, denkt aan een Moors fort en een stoere kathedraal. De aantrekkelijkste wandeling in de stad leidt naar het Alcazaba. De inmiddels gerestaureerde, reusachtige Moorse vesting die boven de stad troont is de enige verwijzing naar vroegere macht en roem, toen Almería, rijk door zijn zijdeproductie, tot de grootste steden van Europa behoorde.

Het Alcazaba is prachtig gelegen boven op een heuvel en kijkt uit over Almería en de hele baai. Het was het grootste door de Moren gebouwde fort en besloeg een oppervlakte van 25.000 m². De constructie van dit Arabische fort begon in 955 op bevel van kalief Abd al-Rahman III. Hij liet het bouwwerk optrekken om de stad te beschermen.

Het Alcazaba was een onderdeel van een groter plan. Het was niet alleen voorzien van muren en torens, maar ook van pleinen, huizen en een moskee. Soliman I Musta’in breidde het bouwwerk uit met een magnifiek Moors paleis. Het moest ook de zetel zijn van de lokale overheid, die de stad en de zee in de omgeving beveelt.

Tijdens de 11de eeuw, na de val van Córdoba en voor de inval van de Almoraviden, was de medina (de binnenstad) een voorspoedige plek voor zowat 20.000 inwoners.

Het fort doorstond twee zware belegeringen, maar viel in 1489 voor de Katholieke Koningen. Hun wapen is te zien op de Torre del’ Homenaje, die onder hun bewind is gebouwd. Het Alcazaba was een van de weinige gebouwen in Almería die de aardbeving van 1522 doorstonden.

Ga met ons mee, het wordt een onvergetelijk bezoek. Het Alcazaba bestaat uit drie grote delen. Het eerste en tweede deel is van islamitische afkomst, in het derde deel zijn de christelijke invloeden te zien.

Via een brede trap klimmen we naar boven…

... langs een stukje tuin tot aan de Puerta de la Justicia

Op de 'primer recinto' (het eerste niveau) stonden vroeger de huizen van de gewone man en bevonden zich de opslagplaatsen.

Nu zijn er mooi aangelegde tuinen en enkele 'aljibes', wateropslagplaatsen die garandeerden dat er altijd voldoende water aanwezig was.

Een aljibe is een waterput zoals die veel voorkomt in Spanje. De herkomst van de aljibe is al zeer oud. De Romeinen gebruikten die al om vers water te halen. Zij dienden om de bevolking van het fort van water te voorzien.

Er waren in de Islamitische periode een complex systeem van watervoorziening door kanaaltjes, putten en pijpleidingen (gevonden bij opgravingen)

We wandelen in dit deel van het immens Moors fort uit de 10de eeuw.

Hier, waar in de drukste tijden 20.000 soldaten woonden, liggen nu mooie tuinen, aromatische planten en bloemen.

Oorspronkelijk was dit eerste deel een militair kamp.

Vandaar de rij muren als een brede omheining ter bescherming en als schuilplaats voor de bevolking in geval van beleg.

In de loop van de jaren werden heel wat aanpassingen aan het Alcazaba uitgevoerd. Dit was vooral in relatie tot de Middellandse Zee.

Vanuit de 15de eeuwse 'spiegeltoren' werd - via spiegels - met aankomende schepen gecommuniceerd.

Aan de oostzijde komen we langs het bastión van waaruit we de binnenstad én de Middellandse Zee kunnen overzien. (op foto hieronder ook de spiegeltoren)

De noordelijke muren verbinden het Alcazaba met de heuvel Cerro de San Cristóbal.

In de 18de eeuw werd een klokkentoren opgericht, de Campana de Vela. Hiermee liet men de boeren in de omgeving te weten wanneer irrigatie was toegestaan. De klok diende ook om de bewoners van het Alcazaba en de burgers van de stad ervan te verwittigen dat er een schip op komst was en zo te waarschuwen voor aanvallende piraten.

De muur, bekroond met een klokkengevel, scheidt de eerste omwalling van de tweede.

Vervolg: tweede gedeelte van het Alcazaba