Het Natuurreservaat in het Escambraygebergte

We zijn goed uitgerust en staan klaar voor de uitstap in het Escambraygebergte. Ga met ons mee door het Gran Parque Natural.

De Pico de San Juan is met zijn 1156 m de hoogste top van het Escambray-gebergte en de op één na hoogste van Cuba.

De rebellen onder aanvoering van Che Guevara vonden hier een schuilplaats in het vochtig junglegebied voordat ze eind 1958 in Santa Clara de overwinning behaalden.

Er staan 6 x 6 vrachtwagens van het Russisch leger klaar. We trekken de bergen in, naar Gran Parque Natural Topes de Collantes.

Op aanraden van de gids heb ik alvast mijn badpak + een handdoek meegenomen. Het is vrijblijvend maar ik ben in voor een stukje avontuur … in de natuur.

De vrachtwagen beklimt brullend in de eerste versnelling de haarspeldbochtenweg en laat het golvende groene landschap achter zich.

We genieten van de prachtige vergezichten en wachten vol spanning de felbegeerde fotostops af. We rijden langs tropische sparren- en eucalyptusbossen, bamboe en zonnebloemen langs de wegen, oude, knoestige sint-jansbroodbomen buigen zich eroverheen.

Kalkoengieren zweven over de bergen en de vlakte. Het is een mooi, koel toevluchtsoord dat je voor je gevoel ver weg brengt van de beschaving.

UITSTAPPEN!!

We zijn klaar voor een tocht door het Parque Guanayara in het Gran Parque Natural Topes de Collantes.

Een plaatselijke natuurgids zal ons begeleiden en al zijn kennis overdragen. De omgeving nodigt uit tot wandelen en vogels observeren. Voetpaden leiden naar watervallen, grotten en sprookjesachtige vergezichten.

De gids vertelt dat iets verder in het dal de boeren altijd gewoond hebben. Zij werken nu in coöperaties en verkopen onder andere citrusvruchten, malanga (een soort aardappel) en zuivelproducten. Enkelen van hen houden het hoofd als keuterboer boven water: een Cubaanse boer mag maximaal 67 ha in privé-eigendom hebben.

Hieronder de malanga (op de plaatselijke markt)

De zonnig gelegen hellingen waarborgen sinds 1748 de oogst van kwalitatief zeer goede koffiebonen.

In deze streek wordt de beste koffie van Cuba verbouwd en eind augustus geoogst.

Hier groeien talrijke inheemse hardhoutbomen, cedersoorten, varens en de mariposa, de sterk geurende nationale bloem van Cuba.

De grootvader (abuelo) en de kleinzoon kennen geen stress of tijd.

In het bergdorp Cuatro Vientos (vier winden) begint onze natuurwandeling, die 2 à 3 uren zal duren. De gids laat ons een speciale bloem zien.

Hij vraagt of wij er iets in herkennen?  En wat denken jullie?

De gids verklapt de naam: de clitoria ternatea - http://nl.wikipedia.org/wiki/Kittelbloem

Rondom zijn ons zijn banaan- en koffieplantages. Het is er paradijselijk mooi, de koffiebonenplukkers zijn aan het werk, maar poseren ook graag.

foto's hierboven: koffiebonen

Onze tocht is een waar avontuur en zeer afwisselend: soms idyllische en romantische beelden, nu eens oerwoudachtig met dicht gebladerte, dan weer loverachtig, soms meer open plekken, dalend en stijgend.

En even pauzeren onderweg, tijd voor een foto.

We blijven genieten van fauna en flora.

De gids wijst op allerlei prachtige zaken, een stukje welriekende schors en de vrucht van een giftige soort amandelboom die blauwzuur bevat, gaat van hand tot hand.

De watervallen van Charco Azul worden door alle fototoestellen op de gevoelige plaat vastgelegd.

Niemand heeft hoogtevrees of struikelt op de indianenbruggetjes over de kronkelende rivier. De brugjes zijn gemaakt uit gehalveerde boomstammen, maar er is slechts een leuning aan één zijde! En als toch iemand wat aarzelt of problemen heeft dan steekt een ander graag een handje toe.

We zijn één team, samen op avontuur door een mooie natuur!

Een beetje zoals de Grieken uit de Oudheid, die na dagenlange marsen de verlossende kreet 'Thalassa, thalassa' slaakten, zo ontwaren we een meertje. Het duurt niet lang eer (bijna) iedereen zijn/haar badpak aangetrokken heeft voor een deugddoende zwembeurt in het frisse water van El Venado (vertaald : het hert, groot wild).

... daar ga ik (de verste zwemster) - het deed deugd na het zweten van de inspanning tijdens de wandeling.

En terwijl wij genieten van een frisse duik of zwempartij, verpozen de anderen aan een kleine, geïmproviseerde bar. Iedereen is in de ban en heeft niet genoeg woorden om de pracht van de natuur te beschrijven. We horen ook veel gezang van vogels, maar zien er weinig. Opeens stopt de gids en vraagt om absolute stilte, want er is een tocororo in onze buurt. Als hij hem hoog in een boom ontwaart, schieten alle fotografen in actie, maar wanneer de laatste wandelaars de plek passeren is de vogel al lang gaan vliegen.

De gids wijst ook naar een grote boomrat, hoog en droog en goed verscholen tussen de rotsen en de takken. De boomsoort ceiba die hij aanwijst, kennen we niet.

Ceiba pentandra of kapokboom is voornamelijk bekend om de kapok: witte vezels die de zaden omwikkelen en die als vulling gebruikt worden voor matrassen, kledij, knuffeldieren… Het is een boom uit de Malvaceae familie die voorkomt in Afrika, Zuid-Amerika, de Caraïben en tropisch Azië. In sommige streken wordt de stam gebruikt voor het maken van kano’s maar het hout is te licht en zacht om er bvb meubels mee te maken. Uit de zaden wordt olie geperst in de keuken, voor het maken van zeep of als mest.

http://palmvrienden.net/jungle/exotische-planten/ceiba-pentandra/#.UPq_6Wc7qig

We zijn onder de indruk en met zo’n enthousiaste gids kan onze dag niet meer stuk. Hier en daar ligt afgevallen schors op het junglepad.

De gids wijst ons ook op een termietennest ( foto links onder)

We hebben ook ontzag voor de reuzenbamboes: ze groeien liefst 6 cm per dag. (foto rechts boven)

Het pad naast de bergrivier wordt breder, er schijnt meer licht tussen de bomen. Het einde van de tocht is niet meer veraf.

In het chaletachtig  Casa de la Gallega (huis van de Galicische), wordt ons de lunch opgediend in een overdekte open ruimte (midden in de natuur).

Op het menu staan: fruit in schijfjes (ananas en watermeloen), tomaat en komkommer, aardappelen, rijst en kip. We laten het ons smaken na die mooie wandeling!

Ik maak van de gelegenheid gebruik om nog een klein wandelingetje rond het restaurant. En ik heb geluk : een paar tocororos vliegen heen en weer in de buurt en pauzeren zelfs, weliswaar half verscholen, even op een boomstam. Net de tijd voor een exclusieve(?) foto van de bontgevederde vogel.

Onze vertrouwde Russische camions staan al klaar om ons terug te brengen naar het hotel.

We zijn de rest van de dag vrij om te genieten van de accommodaties van het hotel of … een uitstapje te maken naar de Caraïbische Zee.

Als we op de kamer komen lig er een olifant op ons bed. Wat zijn die kamermeisjes handig met de handdoeken. Ik vind het zó mooi en geef hen met veel plezier een fooi.

’s Avonds rijden we naar een typisch restaurant Mi Retiro (mijn rustig plekje). Heb je enig idee van het menu? Bravo … goed geraden: fruit in schijfjes, kool, gekookte aardappelen, rijst, stukjes varkensvlees en één bolletje ijs. En het wijntje smaakte er heerlijk bij!

Het was een fantastisch mooie dag. Morgen bezoeken we Cienfuegos, een krokodillenkwekerij en een Indianendorp

In volgend filmpje kan je een deel van de tocht door het natuurpark zien.

Link:  https://www.youtube.com/watch?v=qQtzB-B58sI&t=10s

Volgend deel: Cienfuegos, parel van het zuiden