La Calahorra in de provincie Granada
Op de weg naar Guadix, verscholen achter de pieken van de Sierra Nevada ligt een dorpje als een eiland, in een zee van amandelbomen.
Het geïsoleerde dorp La Calahorra, met zijn indrukwekkende burcht, oogt nog steeds even trots als toen het nog hoofdstad was van het markizaat van Zenete (markizaat is een gebied dat bestuurd werd door een markgraaf of markies) van Zenete.
Al van ver zien we, aan deze zijde van Sierra Nevada, een gigantisch grote burcht liggen, bovenop een heuvel.
Het is erg aantrekkelijk om dichterbij te gaan en de burcht beter te bekijken.
Zoals op veel plaatsen in Andalusië zijn ook hier vele grote culturen gepasseerd. Bronnen vermelden dat er op deze plek al bewoners waren sinds het bronzen tijdperk. Een oud fort lag strategisch heel perfect ter bescherming van de weg door de alpujarras en vooral omdat in de buurt de ijzermijnen liggen. Deze waren erg belangrijk in de vroegere eeuwen.
De Feniciers en later de Romeinen verbasterden de naam Arcilasis naar Alcala Horra en weer later kreeg deze plaats zijn huidige naam, La Calahorra.
Tijdens de periode van de Nasriden (13de – 15de eeuw) bloeide ook deze regio op. Er was hier een flinke handel in granen en fruit. Dit maakte de regio rijk, maar er waren dan ook veel aanvallen vanwege die rijkdom.
Toen uiteindelijk de christelijke koningen de macht overnamen (1489) was het kasteel van groot belang want het diende als verblijf van de extra troepen die men stuurde om vanuit deze plek de Alpujarras in te trekken in een poging om de opstand te stoppen. Het werd immers een lange strijd eer alle moren waren verjaagd.
En toen eenmaal die strijd gewonnen was werd het stil rondom deze streek en ging het bergaf... het was eeuwenlang een achtergebleven gebied. Het kreeg pas in 1895 weer enig leven toen het een treinverbinding kreeg.
Nu is het nog een zeer rustig dorpje waar we wat 'vergane' glorie zien in heel oude maar vroeger erg mooie gebouwen. De grote kerk gebouwd in 1546 ligt op een centraal plein. Het machtige kasteel torent boven de huizen uit.
Het indrukwekkende Castilla la Calahorra dat nu boven het stadje uittorent werd gebouwd tussen 1509 en 1512, op de resten van een oud Arabisch fort. Het is één van de weinige niet-moorse burchten, gebouwd in de tijd van de verdrijving van joden en moslims. Ondanks haar weerbare uiterlijk had de burcht nooit een militaire functie. Ze diende altijd als vorstelijke residentie.
Het was de Markies Rodrigo de Mendoza, zoon van kardinaal Mendoza, die dit kasteel liet bouwen voor zijn bruid. Hij maakte gebruik van Spaanse en Italiaanse architecten en ambachtslui. Het is het eerste gebouw in Spanje dat renaissancekenmerken heeft. Dat is te merken aan de bastions die cirkelvormig zijn en niet vierkant zoals in de Middeleeuwen. Binnen de muren lig een schitterende versierde binnenplaats in Toscaanse renaissancestijl.
Het gebouw heeft een rechthoekig grondplan, met vier torens op de hoeken een centrale binnenplaats en er zijn twee verdiepingen.
Toen het kasteel in 1513 helemaal voltooid was, werd het meteen versterkt. Het duurde tot twee jaar later, toen de markies Rodrigo de Mendoza en zijn familie zich in dit paleis-fort vestigden.
Het dorp zelf is niet echt de moeite om enkel hiervoor de alpujarras over te steken, maar op weg naar het nabijgelegen Guadix is het toch de moeite om hier even te stoppen. Wij zijn wel wat ontgoocheld want het El Castillo is alleen op woensdag open voor publiek. En er moet ook vooraf een aanvraag ingediend worden
We rijden verder door de velden van amandelbomen ...
Volgend deel : naar Guadix en de grotwoningen.