Baracoa, here we come.

We hebben geluncht en begeven ons naar de Toa rivier.

De afgelopen jaren heeft Baracoa zich ontwikkeld tot een centrum van ecotoerisme in het oosten van het land, met voettochten door het Nationale park Alexander von Humboldt met zijn kleurrijke landslakken (zie vorig deel) en tochtjes op de vele rivieren rondom de stad.

Daartoe behoren kano- en vlottochten op de jungleachtige Rio Toa. De rivier is met zijn 130 km een van de langste en waterrijkste rivieren van Cuba.

De Toa rivier heeft 72 zijrivieren.

Wij genieten van de mooie natuur en de stilte. Enkele Cubaanse kinderen zwemmen in de rivier.

We meren aan en maken een wandeling naar de Rancho Toa. Hier liggen massa's kokosnoten te drogen.

BARACOA

Door zijn afgelegen ligging, is het precies of de moderne wereld is aan Baracoa voorbijgegaan. Baracoa is gelegen in een laagte, omgeven en afgeschermd door bergen.

De stad is slechts bereikbaar via een enkele weg. Hierdoor zijn haven en vliegveld belangrijk voor de stad. Om die reden lijkt het of je in Baracoa in een andere wereld stapt. Het landschap straalt een bijna bijbelse maagdelijkheid uit.

Toen Columbus op 27 november 1492 in de baai voor anker ging, heeft het er wellicht net zo uitgezien: dichtbegroeide regenwouden, weelderig groene tropische vegetatie, idyllische groepjes palmen en verlaten baaien. Hier zou hij voor de eerste keer voet aan land gezet hebben, op het eiland Cuba. Hier zou hij het kruis Cruz de la Parra neergezet hebben. Tot in de jaren '60 was er geen asfaltweg naar de provinciehoofdstad Baracoa. Het was Fidel die uiteindelijk opdracht gaf tot aanleg van de kustweg La Farola. Tegenwoordig voorziet Baracoa gans Cuba van bananen, koffie, cacao en kokosnoten.

Volgens Wikipedia :

"Ongeveer op 27 november 1492 landde Christoffel Columbus op de plaats waar nu de haven van de stad Baracoa is. Dit zou de eerste keer zijn dat Columbus op het eiland Cuba voet aan land zette. Hij schreef over de landing in zijn dagboek: ... het mooiste gebied in de wereld ... toen ik er in rondliep was het wonderschoon om de bossen, de ongereptheid, het heldere water en de vogels te horen zeggen dat ze deze plaats niet willen verlaten .... Vier dagen na zijn aankomst zou hij daar het kruis Cruz de la Parra neer hebben gezet. In zijn dagboek beschreef Columbus een plaats die lag van waaruit een tafelberg gezien kon worden en die tussen twee baaien lag, een beschrijving waaraan Baracoa voldoet. De inwoners van de plaats Gibara en veel historici twijfelen hier echter aan; zij zeggen dat Gibara de plaats was waar Columbus voor het eerst aan land kwam op Cuba. De Cruz de la Parra is nog te bezichtigen in de kathedraal Nuestra Señora de la Asunción.

Omstreeks 15 augustus 1511 (de officiële stichtingsdatum van de stad) werd de plaats zelf gesticht met de bouw van een villa door de Spaanse ontdekkingsreiziger Diego Velázquez de Cuéllar die de plaats Nuestra Señora de la Asunción de Baracoa noemde.

In 1518 wordt de eerste Cubaanse bisschop er benoemd door Paus Leo X. Hiermee is Baracoa de oudste Europese vestigingsplaats op Cuba."

Je ziet hier in het straatbeeld ook meer boeren die met paard of ezel en kar rijden. We zien er ook rijden met 2 ossen en een kar.

De tijd is hier écht blijven stilstaan en het leven gaat hier blijkbaar nog trager.

De vrouwen lopen met een zak vol goederen op hun hoofd. En het lijkt net of ze moeten nog de wasmachine uitvinden. We zien hoe vrouwen hun was doen in de rivier, ze staan onder een brug om te ontsnappen aan de tropische warmte. Ze laten de was drogen op de oevers ... en dit allemaal terwijl de kinderen in het water aan het spelen zijn.

Weet je dat ze hier zelfs hun auto wassen in de rivier? Gewoon met de oldtimer in de ondiepe rivier rijden en de wagen wassen. Alles kan en alles is mogelijk hier.

De Malecon

Op de Malecon (zeeboulevard) schrikken we op van het lawaai van de zee. De hoge golven denderen met veel lawaai over de weg, een beetje benauwend soms.

Het doet ons even denken aan tsunami-toestanden.

De gids vertelt ons dat een week ervoor een 'grote storm' was geweest. We zien nog goed de stormschade van de voorbije dagen.

En we zien ook hoe de bewoners hun gammele (soms houten) huisjes voor de zoveelste keer opknappen, en ze blijven doorgaan, met een 'big smile'.

Dáár, vlakbij het fort, staat een indrukwekkend standbeeld van Christoffel Columbus met ernaast een kruis. Dit standbeeld werd geplaatst in 1992 ter viering van de 500ste verjaardag van zijn aankomst in Cuba. Het kruis verwijst naar het kruis dat hij in de grond plantte bij zijn aankomst.

Het 'oorspronkelijke kruis, de Cruz de la Parra is te bezichtigen in de kathedraal Nuestra Señora de la Asunción. (zie één van de volgende verhalen)

Ik ben onder de indruk van deze stad. Hier heerst héél wat meer armoede dan in het toeristische Cuba van de westkant (van onze eerste week).

Maar, de mensen zijn hier zó hartelijk, zó warm. Ik voel me heel goed hier en vooral omdat onze gids (die hier geboren werd) ons dichterbij bij de plaatselijke bevolking brengt. We zijn bij sommige van hen in huis geweest en hun warmte, gastvrijheid en opgewektheid blijft me bij. Maar dat kan alleen omdat ons groepje zo klein is. Meer hierover in volgende delen.

Ik geef eerst nog enkele straatbeelden van Baracoa.

Het kapsalon, trekt het je aan om je haar te laten knippen. Stel je zo'n ingang voor in Europa!?

Een apotheek in Baracoa

De apotheekvrouw poseert zo fier.

Maar het aanbod aan medicatie is heel wat kleiner dan bij de apotheek in Havana.

De Cubanen leven hier op straat, kinderen spelen, mannen leggen een kaartje ...

Er staan lange rijen mensen met hun 'bonnetjes' of schamele peso's, geduldig aan te schuiven aan de winkels. Ze zijn zo geduldig en kennen precies geen stress.

'Wie heeft zin in een stukje vlees?'

Overal horen we muziek. Uit elke bar klinken vrolijke klanken, de inwoners van Baracoa kunnen zomaar binnenkijken of binnengaan. De deuren staan overal wijd open en er wordt gedanst, gelachen en gezongen.

Wie 's avonds in het centrum is kan bijna niet anders dan met de heupen wiegen en mee feesten.

In volgend deel laat ik jullie meegenieten van de sfeer 's avonds, in Baracoa.

Volgend deel: het centrum van Baracoa en feesten