Turijn, stad van pleinen en galerijen
We waren in vorig deel op het mooie plein Piazzo Castello.
Even verder zien we de beroemde grillige façade van Palazzo Carignano.
Dit barokke meesterwerk werd gebouwd tussen 1679 en 1684 in opdracht van prins Emanuel Philibert van Savoye-Carignan. Het is dan ook vernoemd naar de Carignano familie, voorvaderen van de latere Italiaanse koningen. In dit gebouw werden de latere vorsten Karel Albert en Victor Emanuel II geboren.
Het is één van de belangrijkste gebouwen in de Italiaanse geschiedenis, aangezien het o.a. de plek is waar de éénwording van Italië in 1861 afgekondigd werd. Na de Italiaanse vereniging werd het paleis kortstondig gebruikt als de locatie van het nationale parlement.
Nu zetelt het Museo Nazionale del Risorgimento hier. Dit museum is gewijd aan de geschiedenis van de vereniging van Italië. In de koninklijke appartementen kan het Koninklijke Arsenaal bezocht worden.
Dit barokke gebouw wordt door velen gezien het als het mooiste gebouw van Turijn. De strenge baksteen wordt verzacht door de bochtige vormen en de rijkdom van de versieringen, vooral in het ellipsvormige centrale gedeelte. De raamlijsten op het front zijn gekroond met hoofden van rode indianen, een exotisch uitstapje van de architect.
Op bovenstaande luchtfoto zie je hoe het paleis gebouwd werd. Het heeft aan de ene kant (van het plein 'Piazza Carignano') een barokke façade van rode bakstenen. En de façade aan de andere kant (zijde van het plein 'Piazza Carlo Alberto') dateert uit de 19e eeuw.
Turijn is niet alleen de stad van prachtige pleinen en mooie gebouwen maar ook van schaduwrijke galerijen.
Wie de stad echt goed wil leren kennen, kan het best te voet gaan.
Bijna alle privé verkeer is uit het centrum verbannen en de historische wijken zijn een paradijs voor wandelaars.
Turijn is een stad om te flaneren, niet onder de bomen, maar onder de kilometerslange overdekte elegante bogengalerijen die langs de belangrijkste straten liggen.
Rondom elk plein en in elke straat in het centrum zijn er overdekte galerijen. Dat is ideaal als de zon te hevig is, maar ook goed bij regenweer.
In die galerijen zijn er veel winkels, boetiekjes, koffiehuizen, delicatessenzaken, restaurants, terrasjes, ijssalons, eetgelegenheden
Het is er gezellig om op een beschut plekje plaatsnemen om een kopje koffie te drinken of een hapje te eten.
Het is er - zelfs bij erg warm weer - aangenaam wandelen.
Onder de arcades staan – net zoals overal in Italië – de hele dag door nette, bejaarde heertjes te kletsen.
Er zijn ook veel boekenstandjes in de galerijen
En 's avonds is alles mooi verlicht.
De langste stratengalerij is de Via Po die helemaal tot aan de rivier loopt.
De Galeria Subalpin
We wandelen door de Galeria Subalpin. De stijl is een menging van renaissance en barok. Het is een elegante arcade met ijzer en glazen dak (1873), met decoraties typische in Art Nouveau-stijl uit het begin van de vorige eeuw.
Hier is er Baratti e Milano, een banketbakker-shop opgericht in 1875 en nu een historisch cafe en restaurant.
Deze galerij wordt terecht beschouwd als een van de elegante ‘salons van Turijn’. Binnen zijn er cafés, restaurants en winkels. Er is de Libreria Antiquaria Gilibert met oude toeristische gidsen, reisboeken en boeken over de bergen en het Casa del Libro (een tweedehandsboekenwinkel tegen interessante prijzen) staat de studenten bekend als ‘De Jood’. Verder is er een kunstgalerij, meubelwinkel en de Cinema Romano. Tot 1936 was deze cinema een beroemd café-chantant, waar Friedrich Nietzsche zich vaak liet zien. De Duitse filosoof woonde er niet ver vandaan en hield ervan om naar de muziek te komen luisteren en van het ijs te proeven.
Van hieruit gaan we naar de Via Roma.
Dit is de winkelstraat waar de duurdere merkkledij verkocht wordt.
Hier hebben wij onze ogen de kost gegeven maar de portemonnee dicht gehouden.
Volgend deel : Turijn, het oude hart van de stad