Museum Reina Sofia en beroemde kunstenaars

In vorig deel bezochten we het gelijkvloers en de derde verdieping van het museum.

De permanente tentoonstelling vormt uiteraard de ruggengraat en het hart van dit museum. Op de tweede en vierde verdieping van het gebouw is een, met zorg samengestelde, selectie te zien van de museumverzameling die reeds uit meer dan 10.000 werken bestaat.

De tweede verdieping interesseerde mij het meest.

In de museumzalen kan men meesterwerken van de grote genieën van de Spaanse avant-garde bewonderen, met aan het hoofd Picasso, Miró en Dalí.

En ja, ieder museum heeft wel een pronkstuk (of meerdere). Dé grootste trekpleister van het Nacional Museo Reina Sofia is Picasso’s Guernica. Alleen al de kans om Guernica te kunnen zien maakt een bezoek aan het Reina Sofia de moeite waard. Dit prachtige werk is hét belangrijkste van de kunstverzameling van de 20ste eeuw. Het universele werk van Picasso 'Guernica' is ongetwijfeld één van de meest bezochte werken van het museum.

Pablo Picasso kreeg van de Spaanse regering de opdracht om een grote muurschildering te creëren.Die zou tentoongesteld worden in het Spaanse Paviljoen van de Wereldtentoonstelling in Parijs, die op 12 juli 1937 geopend werd voor het publiek.

De schilder liet zich inspireren door het bombardement op Guernica (een kleine stad in het Baskenland), tijdens de Spaanse burgeroorlog. Het schilderij laat de tragedie zien van de oorlog en het lijden van onschuldige burgers. 'Guernica' werd een anti-oorlog symbool en de belichaming van vrede. Het ging dan ook nadat het af was de wereld rond, om de Spaanse burgeroorlog onder de aandacht te brengen. Picasso protesteerde met dit schilderij tegen de verschrikkingen van de oorlog. Of meer specifiek: tegen het bombardement waarmee Franco met hulp van Hitler het Baskische stadje Guernica grotendeels vernietigde.

In een vorig artikel schreef ik over ons bezoek aan het stadje Guernica en de tragedie daar

Het kunstwerk werd wereldberoemd. Picasso wou niet dat zijn werk in Spanje zou hangen. Hij liet in zijn testament opnemen dat het pas naar Spanje mocht verhuizen als het land een stabiele democratische regering zou hebben. Gedurende het regime van dictator Franco was het schilderij in ballingschap in New York. Pas in 1981 werd de landing van het schilderij op Spaanse bodem, gevierd als een nationale feestdag, alsof de dictatuur toen pas definitief voorbij was. Het schilderij was weer 'thuis', maar daarmee ontstond een ander probleem, want waar moest het hangen? Picasso zelf zou gezegd hebben dat het in het Prado moest blijven. Maar ook in Baskenland vonden ze dat zij er recht op hebben - het zou in het Guggenheim van Bilbao moeten hangen. Het kunstwerk kreeg een plaats in Casón del Buen Retiro in Madrid, een onderdeel van het Prado museum. Het eerste jaar werd ‘Guernica’ door bijna een miljoen mensen bezocht.

Dit beroemde schilderij neemt, gezien de belangrijke historische  en artistieke waarde van het werk, een ereplaats in, niet alleen als symbool van de openbare vrijheid voor verscheidene generaties Spanjaarden maar ook, sinds het schilderwerk weer in Spanje teruggekeerd was, omdat het een begin van een nieuwe samenleving symboliseerde. Naast het werk hing een gedicht van Paul Eluard: “De dood en de weerzinwekkendheid van onze vijanden hebben de monotone kleur van de nacht.”

Vanaf 1992 is dit kunstwerk te bezichtigen in het Reina Sofia Museum en de kans is klein dat het hier nog verdwijnt. En eigenlijk hangt het daar ook goed: tussen veel andere schilderijen van Picasso, naast werken van Dalí en Miró.

Een ander bekend kunstwerk van Picasso dat in het Reina Sofía museum hangt is Mujer en azul. Aan dit kunstwerk Vrouw in het blauw uit 1901 is een merkwaardige  geschiedenis verbonden. Picasso zond het gedurende zijn korte verblijf in Madrid in voor een competitie. Toen hij niet in de prijzen viel, nam hij niet de moeite om het weer op te halen. Jaren later werd het ergens tussen allerlei rommel gevonden.

Nog een werk van Picasso is 'The Weeping Women', waarvoor zijn geliefde Dora Maar model stond.

Zij was een Franse fotografe en schilderes en bekend als muze voor Picasso.

Het huis van Dora Maar bezochten wij op onze reis in Zuid-Frankrijk. https://tallsay.com/page/4294991284/provencaalse-dorpjes-menerbes-en-lacoste

En nog een van Picasso : 'Mujer sentada acodada" (Seated women resting on Elbows)

Naast de moderne kunst en werken van Pablo Picasso zijn hier ook de werken van Salvador Dalí, Joan Mirò, interessante werken van Antonio Rodriquez Luna en zoveel meer te bezichtigen.

Dalí - 'Het meisje bij het raam'

Dalí -   'Endless Enigma'

Joan Mirò

Links : Women and Dog in Front of the Moon                                                            Rechts : Portrait II

Joan Míro :  Hombre con pipa

Antonio Rodriquez Luna : La Guerra

Antonio Rodriquez Luna 

Links 'Exodus'                                                                                                             Rechts 'The Falangist'

Alberto Sánchez - Maternity

Le Corbusier

Uit de omvang en de gestage groei van de ontwikkeling van de permanente collectie blijkt duidelijk hoe nauw de Spaanse 20e-eeuwse kunst verbonden was met de internationale avant-garde.

Een ander werk wat veel aandacht trekt is het 'La tertulia del Café de Pombo' (The Gathering at the Café Pombo).

Dit schilderij dateert uit 1920 en is één van José Gutiérrez Solana’s meest iconische werken.

En er zijn nog zovéél mooie werken van belangrijke kunstenaars. Ik heb er slechts een klein deel hiervan geplaatst.

Ten slotte is er nog een prachtige binnentuin met bomen. Af en toe wordt deze tuin, een oase in het centrum van de stad, voor tentoonstellingen in de openlucht gebruikt. Het is er heerlijk koel door twee klaterende fonteinen en door de dikke 18de eeuwse muren rond de tuin. Op een van de fonteinen staat een tekst ter herinnering aan Karel III, de koning die opdracht gaf tot de bouw van dit pand.

Ik neem jullie in volgend deel mee in een grotere tuin ...