Twee spookdorpen in Italië

Een spookstad/-dorp is een verlaten plaats die door economische redenen, oorlog of natuurgeweld onbewoonbaar zijn geworden.

De huizen blijven staan maar het leven stopt en dit geeft een nogal griezelige beelden. Ook Italië telt veel spookdorpen.

Balestrino

Op ongeveer 80 km van Genua, in de provincie Savona (regio Liguria), ligt Balestrino. Wat geschiedenis betreft, is er weinig over te vinden.

Blijkbaar dateert het dorp uit de 11de eeuw en is het bezit geweest van het Benedictijnse Klooster San Pietro dei Monti.

Later, in de 16de eeuw, kwam de Del Carretto-familie aan de macht en bouwden hun kasteel.

Het is wel een van de meest mysterieuze spookdorpjes van Italië.

Blijkbaar waren aardbevingen en hydrogeologische instabiliteit de belangrijkste reden voor de ondergang van de stad.

Al sinds 1890 teisterden aardbevingen Balestrino. Hierdoor zijn net zoals in Craco, een gedeelte van de inwoners toen al vertrokken.

Maar ondanks de bevende grond woonden er tot 1953 nog zo’n 400 mensen.

Balestrino bestaat uit een oud historisch gedeelte gebouwd op een heuvel en een nieuw deel in het dal.

Bovenop de heuvel staat de burcht, aan de voet hiervan ligt het oude dorpje.

Deze Byzantijnse burcht van Del Carretto is het best bewaarde gebouw van Balestrino.

Het was er niet meer veilig om te wonen. De laatste bewoners vertrokken in 1953.

Sindsdien is het dorpje verlaten en het lijkt wel alsof de tijd er heeft stilgestaan.

Sinds die tijd is de oude kern van het plaatsje uitgestorven. De begroeide, smalle straatjes en verweerde gevels zorgen voor een mysterieus sfeertje.

Het verlaten gebied is 1,5 hectare groot en bestaat uit een fascinerende (vervallen) gebouwen zoals de kerken St. George en St. Andrew, gebouwd in de 12e eeuw.

foto's van de verlaten kerk.

De planten nemen de stad over en je kunt naar binnen kijken door de grote gaten in de bezwijkende daken.

Het spookdorpje werd vroeger afgeschermd zodat het niet kan bezocht worden.

In 1962-1963 werd een tweetal kilometer verder werd een nieuw dorpje gebouwd. De twee dorpen, die tegen een berg opgebouwd zijn, liggen niet ver uit elkaar. Maar het nieuwe Balestrino ligt lager dan het oude Balestrino. Het nieuwe dorpje heeft een vrij moderne kerk, maar werd 'aangekleed' met de oude schilderijen. Hier beneden wonen momenteel nog zo’n 600 mensen. Van op de terrasjes in het nieuwe dorp hebben bezoekers een prachtig zicht op het spookdorp met daarboven het oude kasteel.

De spookstad was ernstig in verval. Maar er werden plannen gemaakt om het oude dorp nieuw leven in te blazen en om het toegankelijker te maken voor bezoekers. Door de grote onstabiliteit kon je niet ver lopen in het oude deel van Balestrino.

Vandaag, wordt het spookdorp van Balestrino, dicht bij de nieuwere Balestrino bezocht door duizenden bezoekers en ontdekkingsreizigers. Het heeft ook aandacht van Hollywood, gekozen als locatie voor de film Inkheart.

Bussana Vecchia

In de 9de eeuw werd Bussana Vecchia als vestingdorp, gebouwd op een heuvel (goed beschermd tegen aanvallen vanuit de zee).

Net als Balestrino (hierboven) ligt het in Ligurië, vlak bij San Remo, aan de grens met Frankrijk.

Veel gebouwen stammen uit de middeleeuwen, toen het dorp nog volop leefde en een ware bloeitijd kende. In 1050 liet de graaf van Ventimiglia boven op een rotsheuvel een kasteel bouwen.

Dit meer dan 1000 jaar oude dorp werd na een verwoestende aardbeving, een spookdorp. Het was op 23 februari 1887 ... aswoensdag en veel bewoners in de kerk. De beving duurde slechts twintig seconden maar het was erg heftig. Het dak van de kerk stortte in, alleen de klokkentoren bleef fier overeind staan. Het dorpje werd helemaal vernield. Veel inwoners vonden de dood.

Het oude Bussana bleef verlaten achter. Het dorpje leek ten dode opgeschreven en werd een spookdorpje. De straten lagen vol puin, de kerk en huizen stortten steeds verder in en er was geen levende ziel meer te bespeuren. Het enige geluid dat je er hoorde waren fluitende vogels – en af en toe een vallende brok steen die de strijd tegen de zwaartekracht verloor.

In plaats van het dorp weer op te bouwen besloten de overlevenden om dit verdoemde dorp te verlaten. Ze bouwden een nieuw dorp, drie km verderop, vlak aan zee en verhuisden naar hun ‘Bussana Nuova’. Twee jaar later werd de eerste steen van het nieuwe gemeentehuis al gelegd.

Het oude dorp raakte uiteindelijk overwoekerd. In 1947 bezetten illegalen de ghost town. Er volgende gedwongen uitzettingen door de politie. Om te verhinderen dat ze terugkwamen beval de autoriteit de vernietiging van alle eerste-verdieping-trappen. Alle gebouwen werden onbewoonbaar verklaard.

Midden jaren '50 kwamen de eerste kunstenaars, dansers en andere creatievelingen (Gemeenschap van internationale kunstenaars) naar Bussana Vecchia. Ze waren gefascineerd door het dorp en haar geschiedenis. Het was hun idee om (voor zichzelf) te bewijzen dat ze in staat waren om te leven op een eenvoudige manier en in stand te blijven dank zij hun artistieke werk.

Er was geen elektriciteit, geen leidingwater en geen riolering. Ze ruimden het puin op en werkten dag-in, dag-uit aan de wederopbouw van deze unieke plaats. Het waren meestal hippie artiesten, afkomstig uit alle hoeken van Europa (Italiaanse, Oostenrijkse, Engels, Frans, Deens, Duits en Zweeds).

Door de jaren heen groeide de kunstenaarsgemeenschap van een kleine kern, naar een bevolking van zo’n twintig tot dertig mensen in 1968. Ze veranderden hun naam in 'Internationale kunstenaars van het dorp' en ondanks wat confrontatie met de autoriteiten hielden ze stand.

Nu is Bussana Vecchia een kleurrijke kunstenaarskolonie.

Bezoekers kunnen genieten van een tasje koffie met stuk taart of van een lekkere lunch op het terras van Piazzetta Golosa, in de schaduw van de grote palmboom.

De bijzondere sfeer is meteen voelbaar, maar pas als je de kleine galeries, ateliers en winkeltjes binnenloopt, ontdek je welke creativiteit er in dit dorpje te vinden is.

Een prachtige hoek is Il Giardino tra i Ruderi, 'de tuin tussen de ruïnes', waar kunst en natuur worden gecombineerd.

Ook op straat vind je veel kunst. Aan één van de kunstenaarshuisjes hangt een prachtig gedicht: ‘Ik wil wonen in een prachtig arm dorp, slechts rijk aan menselijke warmte, met oude huizen en afgebrokkelde muren, tussen mensen die ook buitenstaanders groeten’.

Hier is geen gebrek aan menselijke warmte. Er is zelfs restaurant waar je aanschuift voor een pizza. Er is geen menukaart, je eet (en drinkt) wat de pot schaft. En dat krijg je in ruil voor een donatie die je in de brievenbus kunt deponeren.

Er wordt ook vaak gedanst in het dorp, gewoon op straat. In de zomermaanden organiseert de unieke Buzzana Jazz Club openluchtconcerten. Er zijn ook veel Nederlandse kunstenaars.

Wie Bussana Vecchia wil bezoeken, rijdt best eerst naar Bussana Nuova, het nieuwe dorpje gelegen aan de lager gelegen kust.

Van hieruit loopt een voetpad omhoog, naar Bussana Vecchia. Het is ongeveer een half uur lopen.

Foto's werden genomen via google

Bron : Ciao tutti Special

Volgend deel : Het spookstadje 'Ninfa' verdween tussen het groen