Nové Město (nieuwe stad) in Praag
Ondanks de naam ‘Nové Město’ (Nieuwe stad) dateert een groot deel van deze Praagse wijk van het begin van de 14de eeuw.
Karel IV stichtte in 1348 de Nieuwe Stad ten zuidoosten van de Staré Město (Oude stad), omdat deze overbevolkt dreigde te geraken.
In de Nové Město kwam in die tijd vooral de arme bevolking te wonen.
De ‘Nieuwe stad’ kent niet zo veel bezienswaardigheden als andere wijken, maar het geeft een goede indruk van het Praagse leven van alledag.
Het is een levendige wijk met veel hotels, winkels, theaters en uitgaansgelegenheden.
Om te proeven van het culturele leven én het uitgaansleven van Praag moet je in de Nové Město zijn.
Václavské náměstí (het Wenceslasplein)
Het is eigenlijk geen echt plein (750 meter lang en 60 meter breed).
Je zou het eerder een brede boulevard kunnen noemen, een beetje vergelijkbaar met de Champs-Elysées in Parijs.
Het Wenceslasplein werd in de 2de helft van de 19de eeuw het belangrijkste centrum van het moderne Praag. Er zijn tal van hotels, bars, restaurants, cafés, banken en warenhuizen. Het is er altijd druk en het lijkt soms wel of de helft van de Praagse bevolking hier in zijn vrije tijd voorbij wandelt, vergezeld van grote aantallen toeristen. Het plein heeft ook zijn obscure kant – vooral ’s avonds en ’s nachts – met prostituees die op zoek zijn klanten en mannen die bezoekers naar stripclubs proberen te lokken.
Op dit plein hebben zich in de recente geschiedenis veel belangrijke gebeurtenissen afgespeeld. Op 16 januari 1969 stak de 21-jarige geschiedenisstudent ‘Jan Palach’ zichzelf in brand, op het plein. Hij deed dit uit protest tegen het communisme dat heerste in Tsjechoslowakije.
Vlak voor zijn daad had hij brieven geschreven aan de regering en de pers, waarin hij de opheffing van de censuur eiste en een verspreidingsverbod voor het Russische blad Zpravy. Ook schreef hij het volgende: "Mij viel het lot de eer te beurt de eerste fakkel te zijn, als binnen vijf dagen niet aan onze eisen tegemoet is gekomen, dat wil zeggen voor 21 januari 1969, en als het volk ons niet voldoende steunt (door een staking van onbepaalde duur), dan zullen nieuwe fakkels ontbranden."
Nadat hij de brieven geschreven had, begaf hij zich met een emmer benzine naar het Wenceslasplein en stak zichzelf in brand. Hij was voor 85% verbrand en dacht het te overleven, maar drie dagen later overleed hij in het ziekenhuis. Zijn doel was om het volk bewust te laten worden van de situatie van het land.
De belangstelling op zijn begrafenis was groot. Alleen al in de hoofdstad verzamelden zich ruim 500.000 mensen en ook elders in het land kwamen mensen bij elkaar. De politie greep echter al snel in en de naam Jan Palach werd gevaarlijk om uit te spreken: volgelingen van Palach belandden zelfs voor enkele maanden in de gevangenis.
In 1989 leidde een demonstratie tegen politiegeweld tot de Fluwelen Revolutie en de omverwerping van het communisme. Hierna werd de betekenis van Palach voor de Tsjechische vrijheidsstrijd onderstreept. In oktober 1990 werd de urn met zijn as naar Praag gebracht en daarna werd op het Wenceslasplein een herdenkingsplaat opgericht. De gebeurtenis wordt nog jaarlijks herdacht.
Wil je meer lezen over Jan Palach ... http://tsjechie.tripod.com/Palach.htm
Národní Muzeum (Nationaal Museum)
De dominant van het plein is het ‘Národní Muzeum’, gebouwd tussen 1885 - 1890 en ontworpen door Josef Schulz.
Het Parijse Louvre diende als voorbeeld voor de façade. Het mooie paleis werd een van de grootste en meest prominente gebouwen in Praag.
Het Nationale Museum is een van de symbolen van nationale cultuur, wetenschap en onderwijs in Praag. Bij het binnenkomen van dit imposante gebouw, in neo-renaissance stijl, vinden we de afdelingen geschiedenis en biologie. Er is de marmeren pracht van het gebouw zelf en er zijn onder andere tentoonstellingen met collecties die aandacht besteden aan archeologie, antropologie, numismatiek en biologie. Tot de bezittingen behoren de prehistorische verzameling, ivoor van de mammoet, opgravingen van Přemyslíden en een mineralogische afdeling.
Uitzicht op het plein (boulevard) vanaf het bordes van het Nationale Museum.
Het ruiterstandbeeld ‘Socha sv. Václava’ (Heilige Wenceslas)
Vóór het Nationaal Museum, werd tussen 1912 - 1924 het krijgshaftig ogende ruiterstandbeeld van vorst Wencelas geplaatst. Het grote beeld van St.Wenceslas te paard werd in 1912 door Josef Myslbek, de bekendste Tsjechische beeldhouwer uit die tijd, in brons gegoten. De koning die vermoord werd door zijn broer Boleslav, is de schutspatroon van Bohemen.
De belangrijkste beschermheilige en eeuwige heerser van het land wordt begeleid door de nationale beschermheiligen. Aan de voet van het monument zijn de beeldjes van die beschermheiligen aangebracht.
http://www.columbusmagazine.nl
Onder dit monument ontmoeten de Pragenaars elkaar. Of het nu om een rendez-vous van verliefden gaat of een politieke demonstratie, het monument werkt als een magneet. Hier vonden alle belangrijke demonstraties tegen het communisme plaats.
Vlakbij het standbeeld van St. Wenceslas herinnert een sober monument aan de slachtoffers van het communisme.
Nationale Theater (Národni divadlo)
Geen enkele andere muzentempel in Praag heeft zo’n mooie ligging. Zoals een ware ‘diva’ spiegelt het ‘Nationaal Theater’ zich in de Moldau. In 1881 werd het feestelijk geopend. Bij de tweede première in 1883 weerklonk Smetana’s pathetische opera ‘Libuše’.
Hoe trots en nationaalbewust het Tsjechische volk is, bewijst het interieur. De hoofdarchitect Josef Zitek mocht het nieuwe gebouw ontwerpen maar hij liet een groot aantal belangrijke Tsjechische kunstenaars patriottische motieven schilderen en modelleren. Tot de hoogtepunten van het gebouw behoren het auditorium, de presidentiële loge en de vele fresco’s, schilderijen en beeldhouwwerken.
Er vinden heel vaak opera-, ballet- en dramaopvoeringen plaats. Als je een klassieke opera of ballet wilt zien tijdens je verblijf in Praag, kunnen we een bezoek aan het Nationaal Theater aanbevelen! Niet alleen het theater is van grote schoonheid maar alle voorstellingen zijn van een zeer hoge kwaliteit.
Gewoonlijk kunt u genieten van grootse en klassieke opera's zoals: Elisir a’amore, Parsifal, La Traviata, Carmen, Tosca, Aida, Le Nozze di Figaro, Die Zauberflöte en natuurlijk Don Giovanni.
Aan de overkant van het nationale theater bevind zich het 'café Slava'. Hier kwamen ongeveer alle Praagse schrijvers, acteurs, musici en intellectuelen bijeen.
Je kunt hier het 'artiestendrankje' Absint bestellen. Je zal direct begrijpen waar al die artiesten die hier vroeger kwamen borrelen hun inspiratie vandaan haalden. We hebben het over maar liefst 70% alcohol.
Het is ook een leuke plek om te gaan voor lichtere drankjes of gewoon koffie, thee en frisdrank. Door het stijlvolle interieur is het café één van de bijzonderste van Praag en is koffie drinken hier een aparte belevenis. De bediening is erg vriendelijk. Dus .. de perfecte plek om rustig en gezellig iets te drinken of een dessert te eten aan het eind van de dag of na een avond in het theater.
En tegelijk kan je genieten van de rivier én een prachtig uitzicht op de Praagse Burcht.
Tančicí dům (Dansende Huis)
Verder op de oever, tegen de stroom van de Moldau in, werd onlangs (1990 - 1996) het opmerkelijke Dansende Huis (Tančicí dům) gebouwd, waarmee de architecten een vleugje modern en scheppend denken in Praag brachten. De Tsjechische architect Vlado Milunić lanceerde het idee voor dit moderne gebouw. Het gebouw beeldt twee dansende personen uit vandaar dat het gebouw oorspronkelijk 'Fred en Ginger' werd genoemd, naar het beroemde dansende koppel Fred Astaire en Ginger Rogers. Het gebouw werd echter al snel bekend onder de naam 'Dansende Huis'. Milunić ziet het gebouw als een dans die uitgevoerd wordt na de Fluwelen Revolutie.
Het ontwerp van het gebouw werd beschouwd als een deconstructivistische stijl maar de architecten zelf omschrijven de stijl 'nieuwe barok'. Het veroorzaakte heel wat commotie aangezien het moderne bouwwerk sterk contrasteert met zijn omgeving, zowel qua architectuur als in de gebruikte materialen. Zelfs na de voltooiing in 1996 bleef er veel weerstand tegen het gebouw bestaan maar na verloop van tijd begonnen de Pragenaars het gebouw te accepteren en zelfs te appreciëren.
En niet daar vandaan ontdekten wij een gezellige cocktailbar. Zo'n grote keuze aan cocktails hadden wij nog nooit gezien. Het was al een waar genoegen om te bladeren in het boek met de samenstellingen.
We hebben er menig avondje doorgebracht en verschillende mengsels geproefd. En we ontmoeten hier ook leuke mensen.
De barman maakte een mojito voor 6, 8 of 10 personen in één reuzegroot glas en samen met deze Australische toeristen werd het een gezellige avond!
Het bezoek van deze leuke plek was meestal de afsluiter van een mooie dag en avond.
We gaan de brug over, naar de overkant van de Moldau
Volgend deel : Hradčany, burchtwijk van Praag