Van Piazza Castello naar de Po
Na ons marktbezoek (vorig deel), gaan we nu een andere kant van Turijn bezoeken. We wandelen langs de Via Po, een straat die in de 17de-18de eeuw aangelegd werd om de Piazza Castello (waar het koninklijk paleis staat) met de rivier 'De Po' te verbinden.
De Via Po werd vroeger beschouwd als een van de mooiste, modernste en breedste van Europa. Een wandeling langs deze straat gaat langs ongeveer 1250 meter portico’s (galerijen). Daarom had dit traject vroeger de bijnaam 'porticostraat'. Vroeger waren de portico’s het toppunt van hun roem. Deze overdekte wandelgalerijen zagen we al in vroegere delen van Turijn, maar die van de Via Po vormen een zeldzame architectonische homogeniteit.
De bogengalerijen aan de linkerkant, waardoor de koning naar de rivier liep, zijn onafgebroken. Die aan de rechterkant, bestemd voor de burgers, worden tussen de huizenblokken onderbroken.
In de Portico’s kwamen edellieden, burgers, kooplui, bureaucraten en kunstenaars samen. Ze schudden elkaar de hand en deden zaken. Er werden diplomatieke zetten beraamd, een beursval georganiseerd, paarden gekocht, huwelijken gearrangeerd en oorlogen verklaard. Dichters kwamen er inspiratie zoeken voor hun verzen, kokkinnen vonden er paddenstoelen en aardappelen en journalisten onderwerpen voor hun artikelen.
In de Via Po is het beroemde Caffè Fiorio. Hiet was ooit een punt van samenkomst van adel, officieren en politici, nu dat van studenten, omwonenden en toeristen. Ze komen er voor een kop koffie, een aperitief of een ouderwets en lekker ijsje.
Aan het einde van de Via Po komen we aan het grote Piazza Vittorio Veneto, een plein waar het vooral druk is aan het einde van de dag.
Het plein is vooral ’s avonds geliefd voor de vele terrassen.
Ook al ligt de Po iets buiten het centrum, toch hoort deze rivier volledig bij het stadsbeeld, vooral omdat de stadsuitbreiding de bebouwing tot vlak bij haar oevers heeft gebracht.
Maar gelukkig is er nog wat groen over en is de rivier een geliefde plek voor sporters (joggers, kanovaarders en fietsers), wandelaars of voor mensen die gewoon uit de drukte weg willen en relaxen met uitzicht op het water en het Turijnse heuvellandschap.
Hier hebben we een grandioos uitzicht op de heuvels aan de overkant van de Po.
Het Parco del Valentino dat zich 1,5 km langs de Po uitstrekt, biedt prachtige wandelpaden langs de oevers van de rivier.
We steken de Piazza Vittorio Veneto over en komen aan de andere kant van de Po.
Het middeleeuwse plein loopt af naar de rivier. Wie bij de rivier wil komen, moet naar de lager gelegen Murazzi lopen.
Dit zijn enorme verdedigingsmuren, ook uit de 19de eeuw en ze vormen nu het middelpunt van het nachtleven van Turijn.
Aan de overkant van de Ponte Vittorio Emanuele I, de brug die Napoleon heeft laten bouwen, staat de neoklassieke Chiesa delle Gran Madre. Rechts van de kerk ligt de Monte dei Cappuccini (284 m) die een niet te evenaren uitzicht over de stad biedt.
In 1814 besloot de gemeente Turijn een kerk te bouwen ter gelegenheid van de terugkeer van Victor Emanuel I uit Sardinië. De architect haalde zij zijn inspiratie voor het project uit het Pantheon in Rome. Op de lange trap, tussen twee muren staan 2 standbeelden: de standbeelden van Geloof (links) en Godsdienst (rechts).
De kerk van San Madre is nooit erg geliefd geweest bij de Turijners.
Jammer, maar we hadden geen tijd om de heuvels te beklimmen en de andere kant van de rivier te verkennen.
We willen nog te voet naar de Borgo Medievale (in het Parco del Valentino).
Er varen twee boten over de Po. Ze hebben de toepasselijke namen Valentino II en Valentino II.
Tijdens de boottocht kunnen we misschien nog mooie plekjes zien en op foto vastleggen.
En deze belevenis afsluiten met een apéritivo op het Piazza Vittorio Veneto of bij Murazzi?!
Genieten jullie in volgend deel mee van een boottocht en bezoek aan Borgo Medievale