Meer Ghost Towns in West-Amerika

Na de vorige twee delen komen er nog namen van Ghost Towns aan bod. Vele zijn ondertussen voor een stuk bewoond of erg toeristisch geworden.

Die kun je geen ‘echte spookstad’ meer noemen.

Ghost Towns zijn geweldig: dit soort ‘monumenten van de geschiedenis’ vind je in Amerika gelukkig nog volop.

foto: Kennecot Mines (Alaska)

Goldfield / Youngsberg (Arizona)

Deze Ghost Town is een klein stadje in oude cowboy- en indianenstijl. Het ligt langs de Apache Trail, iets buiten Phoenix. Hier herleeft het Wilde westen. De naam Goldfield is ontstaan nadat de eerste goudzoekers - in 1892 - de vondst in de nabijgelegen goudmijnen ontdekten. Het eerste officiële postkantoor werd geopend in 1893. In dat jaar kwam George U. Young daar aan en de gemeenschap raakte ook bekend als Youngsberg.

Amper vier jaar later, in 1897, was het goud al op en werden de mijnen gesloten.

Het jaar daarop volgde de sluiting van het postkantoor en veranderde Goldfield in een spookstad.

In de jaren ’80 werd het stadje herbouwd en alles in authentieke staat teruggebracht. Sinds 1988 is Goldfield ghosttown geopend voor publiek. De opgeknapte spookstad geeft een leuk beeld van de plaatselijke geschiedenis. Een bezoek aan het Goldfield Museum of een tour door de 'Mammoth Gold Mine' zijn een aanrader. De bewoners zijn erg vriendelijk en behulpzaam, ze geven graag uitleg over de stad en omgeving.

De weg er naartoe, the Apache trail, is een hele mooie, maar ook gevaarlijke route met diepe bermen en scherpe stenen op het wegdek.

Het toerisme is zeker niet aan dit plaatsje voorbij gegaan en het is dan ook erg druk in het hoogseizoen. Het is eigenlijk een behoorlijk commercieel gebeuren is. Je kan een rondrit maken met een treintje, paardrijden, gezellig winkelen, een reptielenhuis bezoeken, een gevangenis, een kerk, een school en een bordeel (al wordt deze niet meer gebruikt waarvoor het diende).

Ga er iets drinken of een hapje eten in de Saloon, terwijl je geniet van live muziek. Buiten worden regelmatig shows opgevoerd. Het spannende is dat je ook hier moet opletten voor ratelslangen die schijnbaar los'lopen'.

Tombstone (Arizona)

Wie op zoek is naar verhalen uit het Wilde Westen is in Tombstone op het juiste adres. De geschiedenis van de stad vertelt de vaak gewelddadige legenden uit de wetteloze Amerikaanse mijnstadjes.

Niettegenstaande de waarschuwingen van zijn vrienden, die beweerden dat hij enkel zijn grafsteen zou vinden, zocht en vond een zekere Ed Schieffelin in 1877 in deze regio zilver. Het werd een complete rush. Het stadje Tombstone werd gesticht in 1879, alles draaide om de mijnbouw en Tombstone groeide hier explosief door. Het aantal inwoners op dat moment was 1000. Twee jaar later, in 1881, telde het stadje Tombstone al 10.000 tot 15.000 inwoners.

Meer dan 37 miljoen dollar aan zilver was er gevonden toen de boomtown acht jaar later ten einde kwam. Toughnut Street alleen al zou dan meer dan honderd kroegen hebben bevat en in de heuvels lagen honderdzestig kilometer aan gangen en schachten.

Als je nu stapvoets het stadje binnenrijdt proef je meteen de sfeer uit 1879. Alles is nog net zo oud, natuurlijk genoeg gerenoveerd, maar erg indrukwekkend. Er is de Boothill Cemetery (de plaatselijke begraafplaats), The Courthouse (met originele galg in de tuin), koetsen met paarden die langs rijden, mijnwerkers die af en aan lopen en cowboys met revolvers door de straten. Het lijkt alsof je zelf mee doet in een westernfilm. De Cowboys vinden het altijd leuk om een praatje te maken met de toeristen.

Tombstone ging tot twee maal toe bijna geheel in vlammen op, maar hield stand. Vandaar haar bijnaam: ‘the town too tough to die’.

Met haar huidige 1500 inwoners is Tombstone niet echt een spookstadje te noemen. Er worden hier elk jaar zo’n 450.000 bezoekers verwelkomd. Het is een ideale startplaats voor een tocht door de omliggende natuurgebieden. Het stadje ligt in het droogste en warmste deel van de V.S. en de lange en rechte wegen door de eindeloze droge zandvlakten kenmerken de omgeving.

Tombstone dankt zijn bekendheid niet alleen aan de mijnen maar aan de tragiek van een doorsnee Amerikaans mijnstadje, nl. 's werelds beroemdste gunfight in 1881: O.K.Corral

Wikipedia: een corral was een soort stal die verhuurd kon worden, waar cowboys hun paard konden stallen en waar ook kleine kuddes vee werden ondergebracht.

Dit is de plek waar het vuurgevecht plaatsvond tussen sheriff Wyatt Earp en z’n mannen en ‘The Cowboys’ (gewapende bendes). Op 26 Oktober 1881 kwamen er vier mannen in het zwart aangelopen. Ze waren op weg naar de O.K. Corral. Vanaf de andere kant kwamen ook vier mannen aan, met rode sjaaltjes om (de cowboys). Vanuit het niets begon een vuurgevecht. De aanleiding voor het gevecht was de beroving van een postkoets op 15 maart 1881.

Wie meer hierover wil weten, lees verder op de link van wikipedia

Elke dag wordt het vuurgevecht bij de O.K. Corral nagespeeld. Om het uur duiken de cowboys over straat in een flauwe namaak schietpartij.

Over dit legendarische gevecht 'Gunfight', zijn diverse boeken geschreven en films gemaakt zoals bv. 'Tombstone' met Kurt Russel en Val Kilmer.

De meeste historische gebouwen staan in het centrum. Het historische district is een National Historic Landmark District. Dat wil zeggen dat het officieel door de overheid erkend is vanwege de historische betekenis.

Hier vind je naast de O.K. Corral de Crystal Palace Saloon, het Bird Cage Theater en het Rose Tree Museum. De hoofstraat is een aaneenschakeling van T-shirt winkels en andere prularia en restaurants van dubieuze kwaliteit. Een ware tourist trap.

Er zijn ook nog de tours en shows die het verhaal van Tombstone vertellen, waaronder de 'Haunted History Tour', de 'Good Enough Mine Tour' en 'Six Gun City Wild West Show'.

Chloride (Arizona)

Op een half uur rijden, ten noorden van Kingman, ligt Chloride. Het is een oud zilver mijnbouw kamp in Mohave County en wordt beschouwd als de oudste permanent bewoonde mijnstad in de staat Arizona.

Goudzoekers vonden er al minerale rijkdommen (zilver, goud, zink, lood en turquoise) in 1840. Het mijnstadje zelf werd pas in 1863 opgericht. Tijdens de topjaren (vanaf 1870) waren er 72 mijnen actief. De stad groeide uiteindelijk tot een piek van ongeveer 5000 inwoners.

Er werd een verdrag getekend met de Hualapai indianen. De spoorweg van Kingman, genaamd de Arizona en Utah Railway, werd ingehuldigd op 16 augustus 1899. In 1917 was de bevolking gedaald tot 2000 en in 1944 was het bijna een spookstad.

Er kunnen nog veel overblijfselen van de mijnen bezichtigd worden.

Net als bij Tombstone kunnen toeristen genieten van een ‘gunfight’ (behalve in juli en augustus). Om beurten is het aan de Black mountain gunfighters of de wild roses (dames)

Iets buiten Chloride zijn de De Murals Road een toeristische trekpleister. Hier vind je kleurrijke rotsschilderingen van Roy Purcell.

Calico (Californië)

Dit typisch Westernstadje, in de Mojavewoestijn, was vroeger het centrum van de zilvermijnen. Het bestaat al sinds 1881 en produceerde met zijn 500 mijnen meer dan 20 miljoen dollar in zilvererts over een periode van 12 jaar. De inwoners kwamen van heinde en ver; uit China, Frankrijk en Nederland.

Maar net als zoveel mijnwerkersstadjes was Calico geen lang leven beschoren. Toen rond 1890 de prijs van het zilver kelderde, liep Calico langzaam leeg. De mijnwerkers pakten hun spullen in, laden hun muilezels en verlieten de stad die hen ooit een goed leven gaf. Het werd een 'spookstad'. De laatste inwoners vertrokken in 1907.

In 1950-1951 kocht Walter Knott de stad. Hij herstelde bijna alle gebouwen (behalve vijf originele) om het uitzicht van 1880 terug te krijgen. Hij restaureerde door middel van opgehaalde gebouwen van andere spooksteden of gewoonweg door replica's. Het Calico dat de toerist nu bezoekt is veeleer een samenstelling van verschillende ghost towns in California. In 1966 schonk Knott de stad aan het San Bernardino County Regional Parks-systeem dat wordt bezocht door mensen uit het hele land en over de hele wereld. Deze staat nu nog steeds in voor het uitbaten van Calico. Het park biedt bezoekers de mogelijkheid om te delen in de rijke geschiedenis en te genieten van de natuurlijke schoonheid van de omliggende woestijnomgeving.

Calico ontving State Historical Landmark 782 en werd in 2005 door gouverneur Arnold Schwarzenegger uitgeroepen tot "California's Silver Rush Ghost Town".

(Bodie werd erkend als “Officieel Gold Rush GhostTown”)

Nu wordt Calico toeristisch uitgebaat en krijg je er een mooi beeld van hoe de mensen destijds leefden.

Je waant je midden een Amerikaans western en natuurlijk is er heel wat te koop voor de toeristen.

Je kunt genieten van een westernshow, een ritje maken in een oude mijntrein (minetour) of een kijkje nemen bij attracties als de Mystery Shack en het Lucy Lane Museum. Naast zijn geschiedenis en attracties heeft het stadje ook winkels, restaurants, kampeergelegeheid en buitenrecreatie.

Enne… ssssttt… er wordt gefluisterd dat het er spookt.

Sommigen beweren dat Calico ook echte spoken huisvest, dat de geesten van mijnwerkers er nog aanwezig zijn.

Meer geschiedenis over Calico

Calico : Van spookstad naar toeristische attractie

Terlingua (Texas)

Rond 1800 werd er in het onherbergzame puntje van Texas, vlak bij de Mexicaanse grens en Big Bend National Park, het mineraal kwiksulfide en kwik gevonden. Het duurde echter nog tot 1888 voordat het stadje mijnwerkers trok. Toen de vraag naar kwiksulfide drastisch daalde in de Tweede Wereldoorlog, ging de mijn failliet. De mijnwerkers vertrokken en lieten Terlingua als spookstadje achter.

Maak een wandeling langs de ruïnes, de begraafplaatsen of neem een kijkje in de gevangenis.

Ieder jaar tijdens het eerste weekend van november vindt in Terlingua de chili cookout plaats. Deze wedstrijd draait inmiddels niet meer alleen om wie de beste chili maakt, maar is uitgegroeid tot een feestelijke gebeurtenis.

foto: chili cookout

Een mooie link : http://ghosttowntexas.com/ghosttown.html

Een nadenkertje:

Waarom baan je jezelf een weg door overvolle hotels en restaurants als je kunt wandelen door ghosttowns in Amerika? Intrigerende ruïnes en soms de plek ook helemaal voor jezelf, behalve voor misschien een paar geesten?

In de 19e eeuw ontstonden honderden steden in het Amerikaanse Westen. Er was daar wat te halen, vele werden achteloos achtergelaten toen de bronnen waren opgedroogd. Anderen bleven achter na natuurrampen, zoals overstromingen en aardbevingen om vervolgens nooit meer te worden herbouwd. Ghosttowns in Amerika zijn veilig te bezoeken. Tenminste, als het u het niet erg vindt een paar dwalende geesten tegen te komen?

Mooi slot over Ghost Towns in West-Amerika misschien? https://nl.wikipedia.org/wiki/Californische_goldrush

 Afbeeldingen genomen via google

Met dank aan foto's en gegevens via 'Tiogatours'

Volgend deel : The ground is smoking in Centralia, Pennsylvania