Een ijzerhoudende bron en roodachtige waterval

Vandaag rijden we van Bérchules richting Pitres. Het is een mooie weg en we geraken weer niet uitgekeken van de mooie vergezichten en de prachtige natuur.

Er is een uitkijkpunt waar we zeker niet mogen voorbijrijden.

We komen voorbij een charmante kapel aan de rand van het dorp Pórtugos.

Pórtugos staat bekend om zijn Fuente Agria, een ijzerhoudende bron, achter de kapel 'Ermita de Nuestra Señora de las Angustias'.

We dalen de trap af naar de Fuente Agria. Het ijzerhoudend water stroomt door vier kranen uit de rotswand naar buiten.

Voeger waren er vijf pijpen, nu is er blijkbaar eentje droog.

(op foto's hierboven zie je helemaal links, de vijfde pijp die droog staat)

Het water uit elke van de vijf pijpen zou een verschillende smaak hebben: aan ons om te proeven!

Er zijn mensen die van heinde en verre komen om het ijzer- en koolzuurhoudende water te drinken.

Met een beetje argwaan en klein hartje heb ik een paar druppels geproefd van een pijp. Het smaakt niet lekker en uiteraard erg naar ijzer!

Mensen komen van heinde en verre het water in flessen doen om thuis op te drinken, ik vind het echter niet lekker.

Als je een flesje vult en je wacht enkele dagen zit er een bruine aanslag aan de binnenkant.

We steken de weg over, er is een picknickplaats en een gebouw. De rotsen rondom zijn ook roest van kleur. Er is een trap naar beneden.

De trap leidt naar El Chorréon, een waterval met roodachtige kleur (waaruit blijkt dat hier wel degelijk veel ijzer in de grond zit).

Het water stroomt via de waterval omlaag en komt uit in een sprookjesachtige, kleine kloof waar oranjebruin de dominante kleur is.

Het ijzer geeft aan alles wat het water raakt een roesttint mee en de herfstbladeren leggen daar nog een schepje boven op. Het is adembenemend mooi.

De roodachtige stroom weeft zijn weg tussen het weelderige groen van deze plek.

Het is een prachtig schouwspel van de natuur, een unieke plek die me in gedachten naar de jungle brengt, omringd door groen en water dat lekt van de enorme muren.

De bron heeft ijzerhoudend én koolzuurhoudend water: je ziet de bubbeltjes in de gootjes waar het water door wegloopt en de wanden zijn helemaal bedekt met mos en bruine strepen van de ijzer (roest).

Dit zou het einde van de wandeling zijn, maar het is zo weelderig en rustig dat we hier een tijdje blijven.

In volgend deel gaan we naar Trevelez, het mékka van de serrano hammen.