Tocht met de calèche in Luxor

We verlaten de westelijke oever (waar de woestijnzon onze huid 'TE' veel eer aandeed) en rijden over de brug, met een bus, terug naar de andere kant van de Nijl, dáár waar de cruiseboten aangemeerd liggen.

Eenmaal terug op de boot is het tijd voor de lunch. De buffetten staan klaar en het eten valt mee. Er is een koud buffet, maar dat laten we links liggen, want rauwe groenten zijn geen aanrader als je vrij wilt blijven van reizigersdiarree!

Er zijn 2 soorten soep, voldoende keuze warme groenten, 2 soorten vlees, vis, gratin aardappelen en … mmm … heel veel keuze aan desserten!

Nadien is er mogelijkheid om te genieten van een siësta, op het dek, in de kajuit of wat rondneuzen op of rond de boot!

De gids had in de voormiddag een voorstel gedaan, nl. een tocht met de calèche (koets), door de minder bezochte straten van Luxor.

Het is wel extra te betalen (15 euro p.p.), maar iedereen is akkoord.

De koetsen komen ons afhalen aan de boot en per twee in een calèche zijn we weg ; zeven koetsen na elkaar, de gids vooraan op de eerste calèche (foto rechts).

Hij staat recht en let erop dat onze rit naar wens verloopt.

Onze tocht gaat door de woonwijken van Luxor én de buitenwijken.

Het ezeltje is hier nog steeds hét aangewezen lastdier.

'de apotheek'

We rijden langs armtierige huizen, het leven dat zich op straat afspeelt, hier en daar een gezin dat van de markt komt met een kar, getrokken door één of twee ezels.

De wegen zijn van aarde en zand. De kinderen die er rondlopen proberen tot bij een van de koetsen te geraken om te bedelen.

We naderen de buurt waar toeristen weinig komen. Er wordt ons gevraagd om in de calèche te blijven zitten en gewoon de ogen de kost te geven.

Het is een ideale kans om ook die kant van de stad te zien, een plek waar je als onervaren toerist best niet alleen loopt.

De steegjes zijn eigenlijk te smal waren voor ons vervoermiddel

'scheve muren'

Bij de eerste foto's reed je mee door een markt waar fruit keurig opgestapeld ligt en de kruiden veelvuldig uitgestald zijn. Maar deze soeks (alleen bestemd voor Egyptenaren) zijn anders, een ware attractie voor het oog.

Het is er één drukte van jewelste: de chaos van de verkopers die roepen, de kopers die er loom rondslenteren, veel groenten, hier en daar een levende kip die aangeboden wordt, massa’s stoffen en kledij en zoveel meer ...

Het is voor ons een bijna genante ervaring ; iedereen moet ruimte maken voor de toeristen in hun koets. De marktlieden verplaatsten zonder morren hun hebben en houwen om ons te laten passeren. Stel je voor dat zoiets bij ons hier gebeurt .. er zou nogal worden gescholden.

Het is niet te geloven hoe wij door die smalle, drukke straten kunnen rijden met die koets. En ik zal het beeld blijven bewaren van al dat stof dat opwaait, en de vuile smoezelige kledij van sommige Egyptenaren en de pas gemetste muren die schots en scheef staan!

Deze lachende verkoper kwam dichterbij de calèche en wou per sé een schapenkop verkopen aan ons!

De kippen zaten in de hitte te wachten tot iemand hen kwam halen om op te eten.

Hier is blijkbaar altijd iets te beleven op straat.

Bij het verlaten van deze wijk merkten we dat een meisje zich had vastgeklampt achteraan een van de koetsen. Bij onze volgende halte kwam ze bedelen.

Ik weet het ; jullie kregen een ‘pak’ foto's, maar het was voor mij zo moeilijk kiezen en elimineren (ik heb er nog veel meer).

Op deze manier kon je een stukje meerijden met de calèche én ... voor jullie was het een gratis ritje :-)

Volgend deel: De tempel van Karnak