Eilanden en natuur in Aswan

We zijn aangekomen en aangemeerd in Aswan. Ata heeft ondertussen al een kleine boot gereserveerd voor de ganse groep.

We varen naar een Nubisch dorp aan de andere kant van de oever, in de woestijn.

De feloeks en andere bootjes glijden langs de eeuwenoude ruïnes van het eiland ‘Elefantine.’

Palmbomen en tropische planten verfraaien de eilanden en oevers.

Het is niet duidelijk of de naam Elefantine verwijst naar de zwarte granieten rotsblokken aan de zuidkant van het eiland. Ze zien er inderdaad uit als een groep badende dikhuiden. Of zou het wijzen naar het vele ivoor dat er werd verhandeld?

Het eiland is 500 m breed en 1 km lang. Ik vind het jammer dat de spectaculaire schoonheid van Elefantine wordt verpest door het Mövenpick Resort Aswan.

'Movenpick Resort Aswan'

Op dit eiland is een nijlmeter daterend uit de tijd van de Grieken en hersteld in 1870. Er is ook de tempel van Chnoem, de god van de waterval en zijn vrouw Satet.

Kinderen komen met kleine bootjes en/of al zwemmend bedelen bij de toeristen.

 Wij varen verder door een deel van het natuurgebied Saluga en Ghazale. Neen, stel je geen ‘eindeloze’ groene vlakte of heuvels voor. We zijn trouwens in Egypte. Toch is het zalig varen tussen het groen én … de stilte …

Het is fascinerend hoe wij midden in het groen zitten en toch zo dichtbij de woestijn zien

De stilte rondom ons geeft rust – er is alleen het geluid van het water en af en toe een vogel die zich laat horen.

 We naderen de westelijke oever van de Nijl. Het is ongelooflijk, maar we zien mensen die de heuvels van de woestijn beklimmen, in zo’n hitte!

Is er daar iets speciaals te zien? Daar wil ik meer van weten.

De gids vertelt dat tegenover de stad Aswan, aan de westelijke oever van de Nijl, de hellingen vol rotsgraven zitten. Ze werden in de rotsen uitgekapt en zijn graven van de edelen.  In deze rotsgraven zijn voornamelijk opzichters van het zuiden bijgezet. De graven dateren uit 1995 v.Chr. Daarboven zijn ook de ruïnes van het St. Simeonklooster. Vanuit het klooster kun je een heerlijke wandeling door de woestijn naar de rotsgraven of een avontuurlijke kameelrit maken.

Iets verder, aan de westelijke oever, torent een gebouw hoog uit boven de Nijl. Op de heuvel staat het mausoleum  van Agha Kahn . Het is enkel per zeilboot of motorboot te bereiken.

Een klein stukje bij de oever vandaan ligt een ommuurd terrein met een tuin aan de rivier en een trap omhoog naar het mausoleum van de Aga Kahn. In de marmeren sarcofaag ligt Aga Kahn III. Hij kwam naar Aswan vanwege het klimaat en het hete zand, dat goed was voor zijn reuma. hij begroef zichzelf tot aan zijn nek onder het zand om zijn reumatische aanvallen te genezen. En hij besliste dat hij hier wou begraven worden. Hij was getrouwd met Yvette Labrousse, een Franse ex-schoonheidskoningin, die hij had leren kennen in Parijs. In Aswan werd ze Om Habiba genoemd.

Aga Kahn liet de villa 'Nur el Salaam' bouwen en bracht er vervolgens elke winter door tot zijn dood in 1957. Zijn weduwe liet tot ze in 2000 stierf elke dag een verse rode roos op zijn sarcofaag leggen. Als er in Egypte geen rode rozen waren, liet ze die met een privévliegtuig invliegen vanuit Parijs. De weduwe is naast de Aga Kahn begraven en sindsdien is het complex gesloten. Eén van hun zonen, Ali Kahn, is een tijdje getrouwd geweest met de Amerikaanse actrice Rita Hayworth.

Het vierkante gebouwtje van lichtbruine steen is de bedevaartplaats van Ismaïli-moslims, een sekte met 20 miljoen aanhangers, waarvan de schatrijke Agha Khan het geestelijk hoofd was. Maar nu het mausoleum zijn deuren heeft gesloten ziet men zelden toeristen op deze plek. Tot op heden worden er elke dag nog mooie rode bloemen op het graf gelegd.

Iets verder gaan we aan wal.

Volgend deel : Op bezoek bij de Nubiërs