Het centrum van Baracoa en feesten.
Na ons bezoek aan het standbeeld van Christoffel Columbus is het tijd voor het museum Matachin.
Dit kleine stadsmuseum bevindt zich in het voormalige fort Matachin.
Het museum bevat archeologische vondsten, kopieën uit het dagboek van Columbus en enkele door de ontdekker getekende landkaarten.
Er zijn ook verbleekte krantenknipsels over illustere inwoners van Baracoa, zoals de legendarische wereldkampioen bokser José Legra. En we komen er meer te weten over de Indianen, over de landing van Christoffel Columbus, informatie over Diego Velazques, stichter van de stad.
Een zwart-wit foto toont het Cruz de la Parra, een houten kruis dat Columbus in de baai en de haven zou geplaatst hebben. Maar ook de plaatselijke cultuur, religie, geschiedenis, de revolutie en de natuur komen aan bod. We leren meer over de vele verschillende houtsoorten uit de nabije bossen.
Het 'kleine' centrum van Baracoa
De charme van Baracoa ligt ergens tussen mooie koloniale gebouwen, bouwvallen en platte daken.
Wij slenteren door de hobbelige stegen en straten en onder de - door tropische stormen zwaar beschadigde - zuilengangen. Er is altijd plaats en tijd om voor een praatje met de schoenpoetser, een ritje in een fietsriksja of een dansje bij de muzikanten in het Casa de la Trova. De maracas en trommels behoren bij het onontkoombare geluidsdecor van de stad, waar opvallend veel Cubaanse musici wonen.
De grootste (toeristische) drukte heerst rondom de Catedral de Nuestra Señora de la Acunsion aan het Plaza Independencia.
Dit is een zijkant van het Plaza Independencia - hét pleintje waar er gefeest, gedanst en gezongen en gedronken wordt. Hier vergeten de Cubanen alle zorgen.
In deze parochiekerk uit 1833 staat het door legenden omgeven (slechts één meter hoge) hoog vereerde origineel van de Cruz de la Parra.
Voor de kerk staat een borstbeeld van het indianenopperhoofd Hatuey.
Als we de kerk binnenkomen zijn we erg onder de indruk. Het interieur is erg armzalig, er word gestut want er is onvoldoende geld voor renovatie.
En hier staat 'het legendarische kruis' dat Columbus in 1492 plantte toen hij hier aankwam.
Foto hierboven: een beeld van de sacristie
We gaan door een kleine steegje en komen voorbij een schooltje. Zoals overal staan ook hier de ramen open of … zijn er geen ramen. We gluren even binnen en maken stiekem een foto. En er zijn toch enkele leerlingen die hun aandacht niet meer bij de les houden.
We zagen ze in alle vorige steden, de riksja’s (fiets-taxi's). Maar hier in Baracoa zijn ze héél talrijk aanwezig.
Het valt op dat er veel minder oldtimers zijn.
Ons hotel is niet in het centrum gelegen. Maar we willen deze avond een uitgaansavondje in Baracoa beleven en daarna veilig naar het hotel terugkeren.
Dé oplossing is een fietstaxi natuurlijk! Wij zijn met 8 personen en bespreken dus 4 riksja’s.
Er staan overal 'taxi'-jongens klaar om toeristen rond te rijden. Eén van de jongens was een vroegere buurjongen van onze gids. Hij roept drie van zijn vrienden erbij en we regelen een avondritje. De jongens beloven dat ze die avond, op het afgesproken uur, zullen klaarstaan op het plein en ons dan terug rijden naar het hotel.
Dit zijn de 4 jongens die ons deze avond veilig naar het hotel zullen brengen. We zijn opgetogen en stappen de bus in om ons wat op te frissen in het hotel.
Maar ... wat is dit een contrast met de gebouwen en huizen die we in het centrum zagen!
We hebben nog ruim voldoende tijd voor een zwembeurt, een koude cocktail aan de bar en we krijgen er ook een lekker diner opgediend.
Daar gaan we dan, het nachtleven van Baracoa in. Het centrum is niet groot maar op het plein (Plaza Independencia) en de nabijgelegen straten is er volop ambiance.
Het lijkt wel of alle inwoners hun huis verlaten hebben om de avond en nacht buiten door te brengen. Overal klinkt muziek en gelach.
Terrasjes kennen ze hier niet en ergens binnen gaan zitten bestaat evenmin. De tafels en stoelen staan zomaar in het midden van de straat of op het plein.
Het is overal één plezant bende: jong of oud, arm of rijk, welke nationaliteit ook .. er wordt plezier gemaakt.
Er is overal ambiance en we genieten we van de Cubaanse muziek. That’s life!
Dat we die avond lekker uit de bol gaan en ons héél erg amuseren getuigen de foto's.
En onze 4 taxi-boys (op de foto zijn er 3) bekijken alles van op afstand. Wij geven hen ook heel graag een drankje, maar alcohol weigeren ze pertinent.
Dat mag niet als ze toeristen vervoeren.
Heel geduldig wachten zij tot hun 'klanten' moe gefeest zijn en onder de lakens willen duiken.
Ik geloof dat dit de plezantste rit, ooit in mijn leven was. We hebben alle acht de ganse weg terug naar het hotel gelachen en gezongen.
