Modern Valencia: Stad van de Kunsten en Wetenschappen
Een decennium geleden was Valencia een vrij onbekende vakantiebestemming. Dat veranderde dankzij de Spanjaard Santiago Calatrava. De internationaal vermaarde toparchitect, die nu in Zürich werkt, is een geboren Valenciaan, hij is hier opgegroeid en heeft ook in Valencia gestudeerd. Het treinstation Luik-Guillemins in België is ook een van zijn ontwerpen.
Santiago Calatrava bouwde in Valencia, vijf spierwitte ufo-achtige gebouwen in de oude bedding van de, sinds 1957, drooggelegde rivier de Túria. (over die rivier vertel ik meer in een van de volgende delen).
La Ciudad de las Artes y las Ciencas (stad van Kunsten en Wetenschappen) werd een doorslaand succes en zette Spanjes derde stad weer stevig op de kaart, met vier miljoen bezoekers per jaar. Het is een groot complex dat uitgegroeid is tot een internationale referentie en een symbool van de inzet tot het cultureel toerisme. Hier komen wetenschappen en kunst samen. Kunst in de vorm van opera, beeldenexposities en architectuur - wetenschappen in het wetenschapsmuseum en in de zonnewijzers buiten. Het is de doelstelling om de bezoekers te onderwijzen, te informeren en vormen in schone kunsten, wetenschappen en natuur.
Wij komen met heel veel enthousiasme en vol verwachting naar deze zoveel besproken bezienswaardigheid.
Met de bouw van wat nu het toonbeeld is van futuristische architectuur werd in 1989 begonnen en precies 20 jaar later was het laatste gebouw klaar.
We staan versteld bij het zien van deze gebouwen met hun krankzinnige rondingen. Je moet het echt 'zien' om verwonderd te worden door de ruimteschip-achtige gebouwen die weerspiegelen in het water.
‘Bienvenidos in Ciudad de las Artes y las Ciencas’ (Welkom in de Stad van Kunsten en Wetenschappen).
Over een lengte van 2 km en een oppervlakte van 350.000 m² vormen de diverse gebouwen en installaties qua architectuur een spectaculaire eenheid. Het avantgardistisch werk bestaat uit zes belangrijke elementen die het aandeel van de cultuur en inspraak van het publiek in een futuristische en unieke architecturale omgeving verspreiden, nl. Palau de les Arts, L’Hemisteric, Museu de les Ciences, L’ Umbrale, Agora en L’ Oceanografic.
Het eerste en meteen het spectaculairste bouwwerk van het moderne Valencia is Palau de les Arts Rein Sofia, het witte operagebouw bij het begin van het complex. Het is vernoemd naar de Spaanse koningin Sofia.
Het operahuis is het paradepaardje van Santiago Calatrava. Het heeft zo’n beetje weg van het Opera House in Sydney. Voor de een symboliseert het een schip met bolstaande zeilen, voor de ander doet de bijna organische structuur denken aan een oerdier uit lang vervlogen tijden.
De gehele 'buitenhuid' met ongeveer 20.000 m² aan vlakken bestaat uit het typisch Valenciaanse mozaïek van stukjes aardewerk, 'trencadis', dat handmatig is aangebracht. (Prijskaartje: 250 miljoen euro in plaats van de geplande 84 miljoen)
Het lijkt wel alsof alles overspannende dakelement, dat zich verheft tot een hoogte van 75m, vooral ’s nachts, als gevolg van de belichting, lijkt te zweven.
De bouw duurde 9 jaar. Dit in 2005 geopende staaltje van moderne architectuur beschikt over 4-vier podia met in totaal 3600 zitplaatsen. Het is het grootste operahuis van Europa
Het volgend gebouw: L’Hemisfèric wordt ook wel het 'oog der wijsheid' genoemd. Het spectaculair gebouw, dat een enorm menselijk oog vertegenwoordigt, moet duidelijk het 'oog van de wijsheid' verbeelden en symboliseert de blik op de wereld, waartoe het Hemisferic de bezoekers in staat stelt.
Binnen vind je een uitzonderlijke IMAX-bioscoop waarvan het filmdoek zich in een halve cirkel van 900 m² boven de zitplaatsen van de toeschouwers uitstrekt.
Uitgerust met een digitaal systeem IMAX en een 2400 m² omringende vijver creëert deze structuur van adembenemende schoonheid. Het dient ook als een planetarium: dan wordt de sterrenhemel op het scherm geprojecteerd – erg indrukwekkend én romantisch.
De weerspiegeling in het water levert prachtige foto’s op.
De buitenste schil kan via een hydraulisch systeem geopend worden. In het donker, met de lampen aan, zie je een mooie weerspiegeling in het water.
Vooral ’s nachts wanneer het halfronde gebouw van binnen verlicht is, vertoont het een treffende gelijkenis met het oog van een mens.
En helemaal als de zijkant van kristal geopend is.
Het gebouw van het wetenschapsmuseum, Museu de les Ciences, Principe Felipe lijkt op het geraamte van een walvis.
Dit is het grootste bouwwerk en geopend in het jaar 2000.
Het zonlicht valt naar binnen door 4000 ramen, en ’s nachts schijnt hierdoor het licht naar buiten.
Het is een interactief museum voor kinderen, maar ook erg interessant voor volwassenen. Door zelf experimenten uit te voeren, leer je spelenderwijs van alles over wetenschap. Het museum richt zich met een expositieoppervlakte van zo’n 30.000 m² vooral op de nieuwsgierigheid van kinderen.
Allerlei thema’s – van natuurkunde en scheikunde tot de chromosomen – worden zowel op informatieve als op speelse wijze aan de orde gesteld.
Het motto van het museum luidt: 'Het is verboden NIET aan te raken, NIET te voelen, NIET te denken'.
Interessant is de pendel van Foucault, die met zijn gewicht van 130 kg aan een stalen kabel onder het hoge plafond heen en weer slingert.
De Umbracle is de monumentale poort die toegang verschaft tot de Stad van Kunsten en Wetenschappen. Boven de langgerekte ondergrondse parkeergarage is een brede en schaduwrijke wandelgang. Daarboven vormen 55 stalen bogen met een hoogte van 17 tot 19m een galerij met een grote palmentuin van 17.000 m².
Van hieruit kunnen we genieten van een prachtig panoramisch uitzicht over het complex. En 's avonds wordt een deel hiervan omgetoverd in een chill out-terras.
Iets verder komen we bij het Oceanográfico, grootste aquarium in Europa. Een 4 km lange pijplijn voert vers zeewater vanuit de Middellandse Zee naar de grootste onderwaterdierentuin, die een inhoud van 42 miljoen liter heeft.
De onderwaterwereld is thematisch verdeeld over diverse gebouwen en bassins. Je volgt een pad door de oceanen, van de Atlantische Oceaan door tropische leefomgevingen naar de Arctische en Antarctische zeeën.
In het Oceanográfic van Valencia zijn 45.000 zeedieren en 500 geslachten te zien. Wanneer je door de 70 m lange glazen tunnel loopt, krijg je een spectaculaire kijk op het leven in tropische en subtropische zeeën.
Het Middellandse Zee-aquarium telt ongeveer 7400 vissen en organismen. Het bassin dat gewijd is aan de Atlantische Oceaan bevat 7 miljoen liter zeewater, waarin haaien boven de hoofden van de bezoekers langs zwemmen.
Pinguïns en zeeleeuwen bevolken het Antartica-gebouw, waar binnenin uiteraard een lage temperatuur heerst. Een bijzondere attractie vormen de beloega’s, die oogcontact met de bezoekers lijken te zoeken.
De avant-garde is Felix Candela. Het Oceanográfico heeft wetenschappelijke en grappige leerelementen om mensen met plezier over de wetenschap te leren en tegelijk staat men dichter bij de maritieme wereld en men wordt bewust gemaakt van flora en fauna.
Enkele keren per dag wordt in het dolfinarium een show gehouden, die niet alleen onderhoudend voor kinderen is. Deze waterarena biedt plaats aan 1500 toeschouwers, zodat het meestal geen probleem is om een plekje te krijgen.
Het laatste gebouw waar wij langs komen is het Agora.
Toen wij in Valencia waren, konden we Agora niet bereiken door restauratiewerken.
Op de foto rechtsboven staat het zoals het er normaal moet uitzien.
Het gebouw is gemaakt als een groot overdekt multifunctioneel plein dat zijn gastheer vele evenementen biedt van verschillende aard.
We wandelen terug via de bijzondere brug de l’Assut de l’Or. Deze moderne brug is een van de vijf bruggen die architect Calatrava over de voormalige rivierbedding heeft aangelegd. Met zijn 125 meter is dit ook het hoogste punt van de stad.
De stad van Kunsten en Wetenschappen is ook een fantastische plek om doorheen te fietsen.
En ik sluit af met volgende tip: ga zowel overdag als in de avond kijken naar de bijzondere gebouwen, want ook de verlichting is fascinerend.
Ik plaats nog een kleine greep van de foto's van 'tijdelijke kunstwerken die in het water stonden. Tijdens de avondverlichting veranderen ze van kleur
