Een zonovergoten dag aan de Opaalkust

Woensdag 14 september 2016: we hebben al enkele dagen extreme temperaturen in België.

Blijven zitten is ons ‘ding’ niet, maar een uitstapje in het binnenland is ook geen aanrader met die hitte.

Er is geen betere plek om uit te waaien dan aan de Opaalkust, in het noorden van Frankrijk.

En nergens voel je de wind beter dan even voorbij Calais, tussen Cap Blanc-Nez en het lieflijke badstadje Wimereux.

Met al de ‘troubles’ in en rond Calais rijden we via een andere weg naar de kust. Via Ieper rijden we ‘Frans Vlaanderen’ binnen, naar ‘Cassel’, een versterkt stadje dat méér dan de moeite waard is. We waren hier al verschillende keren en elke keer opnieuw is het heerlijk om er een tussenstop te houden. Dan gaat de rit verder via ‘Saint-Omer’ naar de Côte d’Opale (de Opaalkust). Deze kust bestaat uit een opeenvolging van duinen, ingesneden valleien en steile rotswanden boven het Nauw van Calais.

Wimereux.

Op amper 100 km van De Panne (Belgische kust) ligt het fraaie badplaatsje Wimereux, waar we ondergedompeld worden in een nostalgische sfeer. De glorietijd van de opbloei was in de  Belle Epoque tussen 1892  en 1914.

In het charmante Wimereux wanen we ons zowaar in de Belle Époque. Heel wat elegante villa's van rond 1900 zijn mooi bewaard en smaakvol gerestaureerd. Ze werden opgetrokken in opdracht van rijke mensen, vanuit Parijs en uit Rijsel (textielbaronnen). Er was ook een 'Casino' om de welgestelde dames en heren te amuseren. Hier kwam het chique volk de vakantie doorbrengen, industriëlen uit Noord-Frankrijk, maar ook Britten. Het gewezen Grand Hôtel aan de dijk en meer dan 130 beschermde villa's herinneren aan die periode.

Na de eerste wereldoorlog is dit elitair toerisme in elkaar gestort. Het was catastrofaal voor Wimereux toen tijdens de tweede wereldoorlog zoveel gebouwen werden vernietigd. De genadeslag werd toegebracht door de vernietiging van het befaamde luxueuze casino. Bij de wederopbouw van Wimereux besloot het stadsbestuur om geen nieuwe casino meer op te trekken wegens te duur en andere prioriteiten. Als gevolg hiervan verhuisden veel welgestelde mensen naar Le Touquet waar nog steeds een casino aanwezig is. Daarbij konden ze in de duinbossen van die badplaats veel grotere stukken duingrond kopen waarin ze hun villa’s (vaak verscholen) in het groen konden optrekken.

foto van vroegere casino.
 

Eind jaren 50 en 60 hebben ze in Wimereux toch wat gefaald, vind ik. Het plaatselijk gemeentebestuur was helemaal niet geïnteresseerd in het behoud van de waardevolle overgebleven 'kustarchitectuur' en heel wat villa’s aan het zeefront werden afgebroken en door appartementen vervangen. De vraag vanwege de vakantieganger was groot. Men wilde meer comfort dan in de 'appartement te huur bij de particulieren' en de immobilia-winstjagers stonden klaar.

Wimereux is een badplaatsje dat prachtige uitzichten biedt op Pas-de-Calais, op de Colonne de la Grand Armée en op de haven van Boulogne.

Het is erg geliefd bij families met kinderen en zij die volop willen genieten van zon en zee.

De Engelsen houden van deze streek, vanwege de vervlogen historie, de gastronomie en anderzijds door de toeristische promotie in Engeland (vb de reclamebanners op de veerboten).

Een andere specialiteit van Wimereux zijn de strandcabines. Ze staan niet in het zand vóór de zeedijk, maar gewoon òp de Zeedijk.

Ze moeten integraal wit geschilderd worden want zo staat het in het politiereglement: 'De strandcabines zullen steeds in witte kleur en fris geschilderd zijn…' Deze regel geldt ook voor de achterzijde van de cabines, maar vooraan laat men wat artistieke vrijheid toe. Blijkbaar mag hiervoor maar één kleur gebruikt worden namelijk BLAUW. En er staan heel mooie tussen. Een 'kleine' greep uit de vele cabines ...

Het stadje is nu ook een paradijs voor surfers en wandelaars die genieten van de mooie, bijna twee kilometer lange promenade en van een stukje natuur.

En dat lokt ons meer dan het strand en de massa zonnebaders.

Rik is al op weg naar boven ...

Het was een prachtige wandeling. Wij twee .. één met de natuur en alleen het geluid van de wind en de zee.  Het wordt tijd om terug naar beneden te gaan en een restaurantje op te zoeken. De buitenlucht wekt de eetlust op!

We genieten van een lekker maal en vervolgen onze weg langs de kustlijn.

Volgend deel: Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez