Brussel, de dag na de terreur
Het is woensdagmorgen en ik ben vroeger wakker dan normaal. Na de gebruikelijke rituelen in de badkamer ga ik naar beneden.
Het eerste wat ik altijd doe is de radio aanzetten én het koffieapparaat .. heel normale ochtend dus.
En toch, de eerste tonen die vanuit de radio klinken is ‘Imagine’, van John Lennon. Het snijdt door merg en been en meteen sta ik weer volop in de gruwel van de voorbije dag en de angsten van de volgende dagen.
Ik hoor onze eerste minister zeggen: ‘We geven ons niet gewonnen. We mogen ons niet laten afschrikken in de hoed duwen!” Hij heeft groot gelijk, maar er staat een moeilijke opdracht te wachten voor veel mensen. Er wordt zelfs geopperd dat we de scholen toch zullen openen. En ik vind dat best. De kinderen zullen er meer aan hebben om ‘samen’ te kunnen spelen en in de klassen zal er op ene verstandige manier verteld worden. Terwijl de kinderen thuis alleen maar de gruwelbeelden zien op TV, de angst van ouders sterk aanvoelen en schrik hen domineert.
Er zijn vandaag geen normale radio- en TV-programma’s, België is in rouw. De kranten puilen uit van die verschrikkelijke 22 maart 2016. En zoals we vermoedden, de aanslag was gepland voor iets later. De arrestatie van Abdeslam heeft alles bespoedigd. Hij wist dus degelijk van wat er zou gebeuren
Volgende stond te lezen in de krant....
“Eigenlijk zou ons land pas binnen enkele dagen of weken getroffen worden door een aanslag. De terroristen vervroegden hun actie omdat ze zich opgejaagd voelden door het gerecht na de arrestatie van Salah Abdeslam (26). En dus werden sinds vrijdag spijkerbommen gemaakt in een safehouse in Schaarbeek. Vandaar ging het dinsdagochtend naar de luchthaven. Vermomd als toeristen, per taxi.
Netjes afgerekend en de taxichauffeur bedankt voor de geleverde diensten. De rit tussen Schaarbeek en Zaventem dinsdagochtend om iets over zeven had alles van een alledaagse taxirit van drie toeristen op weg naar een vakantiebestemming. De eerste rit van een lange dag. De taxichauffeur hielp hen met het uitladen van de koffers en reed weg. Nooit had hij kunnen vermoeden dat hij net drie terroristen van Islamitische Staat had vervoerd die ons land voor altijd zouden veranderen.
De chauffeur had hen ’s ochtends rond iets over zeven opgepikt. Ze hadden telefonisch expliciet om een taxi voor drie personen gevraagd en zochten plaats voor vijf koffers, klonk het. Plaats van afspraak? De Max Roosstraat in Schaarbeek, in de stationsbuurt. Ze waren inderdaad met drie, maar hadden geen vijf maar drie koffers bij, stelde de chauffeur ter plaatse vast. Vandaaruit ging het richting luchthaven. De taxichauffeur had (uiteraard) niet in de gaten dat er spijkerbommen in de valiezen zaten, net zo min als het feit dat minstens één van hen een kalasjnikov transporteerde.
Bagagetrolleys
Zij aan zij stapten ze net voor acht uur de inkomhal binnen. Zwarte pull, beige broeken, vastberaden blik. Hun valiezen vol spijkerbommen voortduwend op bagagetrolleys. Om 7.58 uur exact activeerden ze hun bommen. Getuigen spreken van twee harde knallen die de inkomhal vernielden en meer dan honderd slachtoffers maakten. De verwondingen waren extra zwaar omdat er spijkers en glas in verwerkt waren.
En wat is er momenteel met Salah Abdeslam?
Salah Abdeslam kon dinsdag in de gevangenis van Brugge de aanslagen niet live op televisie volgen. Hij werd op de hoogte gehouden door medeterrorist Mehdi Nemmouche, die twee cellen verder zit. Die riep Abdeslam ook toe dat hij niét mag praten met de politie.
Ook in de gevangenis van Brugge stonden de zenuwen gisteren strak gespannen. ’s Ochtends al was er paniek toen er een postpakketje bleek aangekomen voor terrorist Salah Abdeslam. De ontmijningsdienst werd erbij gehaald, maar uiteindelijk was het loos alarm. Het ‘verdachte’ pakketje bleek enkel een brief van de zus van Salah Abdeslam te zijn, maar was zonder gevaar.
Haar broer zit sinds zaterdag opgesloten in een speciale cel in de afdeling Hoge Veiligheid in de Brugse gevangenis. Abdeslam werd tijdens zijn arrestatie in de knie geschoten en wordt nu in de gevangenis ondersteund met krukken.
Voortdurend geroepen
Volgens bronnen binnen het Gevangeniswezen gedraagt hij zich kalm en doet hij niet moeilijk tegen de cipiers. Abdeslam werd voorlopig wel op secreet gezet. Op de Hoge Veiligheid hebben verschillende gedetineerden een televisie achter plexiglas. Maar Salah Abdeslam kreeg die mogelijkheid gisteren niet, waardoor hij de livebeelden van de aanslagen ook niet te zien kreeg.
Wel werd hij volgens onze informatie op de hoogte gehouden door Mehdi Nemmouche (29), de dader van de eerdere aanslag op het Joods Museum in Brussel. Die zit één cel van Salah Abdeslam verwijderd en zou gisteren voortdurend naar zijn medeterrorist zitten roepen hebben. Volgens onze bronnen riep hij onder meer wat er tijdens de aanslagen allemaal gebeurde. Maar hij zou Salah Abdeslam ook meermaals opgedragen hebben dat hij niet met de politie mag gaan praten.
Mehdi Nemmouche
Onschatbare informatie
Eerder deze week bleek dat Salah Abdeslam bereid was om tegen de speurders zijn mond open te doen. Advocaat Sven Mary verklaarde onder meer dat zijn cliënt over onschatbare informatie beschikt voor zowel politie, rechters als advocaten.
België geeft zich niet gewonnen: speurders zoeken, politieagenten en het leger staan paraat, de regering overlegt, zoekt de mogelijke oplossingen, alarmfase 4 is van kracht ...
De gewone Belg leeft mee, wil zich niet gewonnen geven, maar treurt om wat gebeurd is, helpt de slachtoffers waar dat mogelijk is. De solidariteit is groot en dat krijgt geen enkel terrorist kapot .. INTEGENDEEL!
We bieden onze deelneming aan en leven mee met diegenen die een geliefde verloren of gekwetsten die voor de rest van hun leven verminkt zijn.
Een mama van 37 is omgekomen, papa en de twee dochtertjes overleven; de pijn is onbeschrijfelijk ...
De Peruviaanse Adelma Tapia Ruiz (37) is het eerste bevestigde slachtoffer dat gisteren in de luchthaven van Zaventem het leven liet.
Adelma was gisterochtend samen met haar man Christophe Delcambe en hun vierjarige tweelingdochtertjes Maureen en Alondra vroeg opgestaan, om op tijd hun vliegtuig naar New York te halen. Adelma stond in de wachthal toen een van de explosies plaatsvond. Haar man en dochtertjes kropen door het oog van de naald. Ze waren een paar minuten eerder al richting vertrekhal vertrokken, omdat de meisjes zo opgetogen waren. Een van de twee meisjes kreeg wel glassplinters in de arm.
“De pijn die we voelen, is onbeschrijflijk”, schreef haar broer Fernando gistermiddag op Facebook. “En het maakt het des te hard dat je zo ver weg van ons bent. Rust zacht, lieve zus. Ik kan me niet voorstellen dat we ooit aan het idee zullen kunnen wennen dat je er niet meer bent.” Adelma woonde al negen jaar in België.
