Fort la Latte

Spectaculaire kliffen en een historisch fort

Het zandkleurige 14de eeuwse fort staat op een hoge klif en wordt aan drie zijden door zee omringd. Het was ooit een strategische plek van waaruit de ingang van de baai werd gecontroleerd.

Na een ferme wandeling komen we dichter bij het historische monument. Het is prachtig weer én we hadden mooie panorama’s onderweg. Maar vooraleer we  het fort ‘veroveren’ moeten we onze krachten terug op peil brengen. We komen aan een picknick plaats en laten ons het Franse stokbrood en camembert smaken.

And ... 'Ready to go' …

Op onze weg naar het kasteel staat een menhir. De legende vertelt dat de reus, Gargantua, de vroegere verloren gebieden tussen de gelijke kusten van La Manche en de Engelse kust, weer bijeen wou brengen. Zou deze menhir dan de omhooggestoken vinger van de reus zijn? :-)

Als we na zo'n 800m de eerste scherpe bocht naar links hebben genomen, worden we verrast door een prachtig zicht.

We zien ‘Fort la Latte’, in al zijn glorie, beschenen door de zomerzon en daarrond het blauwe water.

Het kasteel heeft zijn feodale uitzicht bewaard. De ligging is spectaculair. Het fort ligt op hoge klifrotsen - 60 à 70m boven de zeespiegel. Het is van het vasteland afgesneden door een diepe kloof met twee ophaalbruggen.

Vroeger moest men hier twee wachtposten voorbijkomen, eer men in het kasteel binnen kon.

Wij stappen voorbij het huis van de huisbewaarder en betreden het eerste plein.

Vanaf hier begint het verkennen van het fort, in alle hoekjes en kantjes. We gaan de trap op en bereiken de uitkijktoren. Van hieruit zien we de ingang van het eigenlijke kasteel. Hier moesten bezoekers nog door een bewaakte, zware traliepoort.

We volgen de rondleidingsweg op het kasteel.  Over de dikke muren, tegen kanonskogels bestand, bereiken we een binnenplaats en de curieuze oven voor het gloeiend stoken van de kanonskogels.

Een wandeling langs de dikke muren van de weergang staat ons toe te genieten van een prachtig panorama over de kusten van de Côtes d’Emeraude.

Binnen kunnen de geschiedenisliefhebbers en kinderen dromen en fantaseren van de bewaker, de kerker en het leven in het kasteel of even stil worden in de kapel.

De woonvertrekken van de heer van het fort en zijn familie zijn niet open voor het publiek, maar wij kunnen het niet laten om dicht tegen de vensters te loeren. Het ziet er prachtig uit: het haardvuur brandt, de tafel staat gedekt en het meubilair is prachtig. Een hond ligt languit op de grond en kijkt ons aan, net of hij wil zeggen: ‘waarom mogen jullie nu niet even binnenkomen?’ Foto's nemen mag hier jammer genoeg niet.

We bereiken de donjon. Vroeger kwam men hier nogmaals voorbij een wachtpost.

Wij beklimmen de donjon en hebben een fantastisch uitzicht, over de omgeving én over het fort.

Langs een weinig comfortabele trap dalen we weer af ... heel voorzichtig en gelukkig biedt het touw enig houvast.

Het valt op dat hier overal bloemen bloeien - ik bewonder graag dat stukje natuur ‘in het fort’.

De hagedissen zijn me een paar keer te snel af - maar deze kan ik nog 'net' op de camera vastleggen.

Moe maar voldaan vatten we de wandeling aan, terug naar de auto. Morgen bezoeken we Dinan, een klein stadje in Bretagne.

Maar eerst dit: wie interesse heeft in een ‘historisch overzicht’ van Fort la Latte kan dat lezen in volgend artikel.

Nog een interessant gegeven voor filmliefhebbers:

Door zijn avontuurlijke ligging op een rotspunt boven de zee diende Fort la Latte regelmatig als filmdecor in het genre ridders en zwaarden.

Kirk Douglas en Tony Curtis speelden hier de hoofdrollen in de film 'De Vikings' (1958) - Sophie Marceau en Lambert Wilson in Chouans - en in 2010 de televisiefilm l’Epervier, geïnspireerd door het stripverhaal van Patrice Pellerin

Volgend deel : Historisch overzicht van Fort La latte