Een open tunnel en dorpen tegen de rotsen geplakt

We rijden vandaag van Ruoms naar Bellevue, richting Largentiére. Het wordt een prachtige rit met mooie uitzichten en pittoreske dorpen. Het is een weg van ongeveer 7 km die eerst de moeite doet om de 'Ardèche' te volgen en daarna de 'Ligne'. Het zijn twee rivieren die zich hier dieper dan waar ook in het zachte kalkgesteente hebben ingegraven. Ze zijn omsloten door omsloten door 100 m hoge rotswanden met opvallend regelmatige lagen.

Aan het eind van de 19de eeuw werd hier de Défilés de Ruoms aangelegd, een aan de rivierkant open tunnel in een steile rotswand.

Onze weg loopt dwars door de rots, door de tunnel, in allerlei bochten en we genieten ondertussen van het uitzicht op het heldergroene water van de rivier in de diepte. Er is een groot nadeel: er zijn maar weinig plekken waar we gemakkelijk kunnen stoppen om van het uitzicht te genieten en foto’s te nemen.

De wanden van de bergengte zijn samengesteld uit afwisselend zacht en hard kalkgesteente, wat een vreemde opstapeling geeft.

Zo komen we in Balazuc. Het dorp ligt hoog op een rots en maakt deel uit van dit stenen mirakel. Het lijkt wel alsof het dorp aan één kant naar beneden gezakt is.

Het leunt aan tegen een steile helling en kijkt uit over de Ardèche.

De mooie Ardèche stroomt tussen de rotsen en sleept hier een weg door het kalksteen, met diepe dalen tot gevolg.

Het dorp met zijn romaanse kerk lijkt hoog boven de rivier de Ardèche op een kloofwand te wankelen.

Het dorp met zijn romaanse kerk lijkt hoog boven de rivier de Ardèche op een kloofwand te wankelen.

'Balazuc moet u gezien hebben' staat in de reisgids. Er zijn ruime parkeerterreinen onderaan het dorp. Balazuc is alleen te voet te verkennen, want in de hoofdstraat mag je niet parkeren.

We wandelen over de brug en maken de klim naar boven, naar het centrum van het stokoude vestingstadje.

Het dorp is trots en domineert de rivier zonder hem te overweldigen. We zijn bijna boven, van hieruit lijkt het volledig te bestaan uit daken.

Balazuc is een katholieke enclave in overwegend protestants gebied: de romaanse kerk met de karakteristieke klokkentoren, de Saint Madeleine genaamd, is hier een trots bewijs van. De 11de eeuwse kerk staat in het oudste deel van het dorp.

We dwalen door het historisch centrum, een wirwar van eeuwenoude en steile steegjes die onoverzichtelijk door elkaar kronkelen.

Ik kan je één raad geven: 'probeer de weg vooral niet te onthouden!

Je bent die zó weer kwijt maar je zal hier toch nooit lang verdwalen: zo groot is Balazuc niet!

Eenmaal boven hebben we een schitterend uitzicht.

Links, op het einde van de stadswallen staat het ongerepte kasteel van Balazuc met de bijhorende kasteeltoren. Deze laatste dateert uit de 10e eeuw.

Wandelen wekt de eetlust op en wat is heerlijker dan genieten van een lunch, op een terras in de schaduw, dichtbij een vijvertje en bloemenpracht.

Balazuc was een van de eerste als 'mooi' geklasseerde dorpen van Frankrijk en heeft van het departement de titel ‘Village de Caractère’ gekregen. De ligging van het middeleeuwse plaatsje draagt daar natuurlijk aan bij.

Wij zijn het er mee eens: Balazuc is ook één van de mooiste dorpjes van Frankrijk.

Vervolg : Een pijlerbrug zonder reling en een vroeger mijnstadje