Het Westvlaamse Heuvelland
Westvlaamse Heuvelland, mooie plekjes en een hard oorlogsverleden.
Een bezoek aan het Westvlaamse Heuvelland is zowel ’s winters als ’s zomers de moeite waard.
Er zijn rijk beboste heuvels van waarop we een ruim uitzicht hebben op Frans-Vlaanderen en de wandel-en ruiterpaden die zich niet storen aan landgrenzen. In de vele eetgelegenheden serveert men een eindeloze variatie van forel, paling en konijn.
Er zijn ook de stille getuigen van de eerste wereldoorlog, die hier in alle hevigheid woedde. Maar voor alles is het Westvlaamse heuvelland : 16.000 ha groen, rust en recreatie.
Dikkebus
Dit is een kleine gemeente , 4 km ten zuiden van Ieper. Dikkebus is vooral bekend bij vis-, roei-, en zeilliefhebbers. Ze kunnen op de Dikkebusvijver hun hart komen ophalen. Van hieruit heb je een mooi panorama op de Kemmelberg, de Scherpenberg, de Katsberg, Loker en Kassel.
Dranouter
In het bescheiden Dranouter, vlak bij de Frans-Belgische grens, herinnert veel aan de over en weer golvende terreur van Geuzenopstanden en Inquisitie. Op de Zwarte Molenberg werd in 1909 een arduinen calvariekruis opgericht – ter nagedachtenis van de drie, door de Geuzen, vermoorde priesters.
Dranouter is ook heel bekend om zijn Folkfestival – elk jaar het eerste weekend van augustus. Van vrijdag tot en met zondag is er een heel aparte maar gezellige sfeer in het dorp! Het krioelt van jong en oud die komt genieten van folk muziek – volksmuziek van Vlaanderen maar ook van gans de wereld.
Naast traditionele folkgroepen staan er de laatste jaren steeds vaker bekende
Voor meer info zie naar : http://www.festivaldranouter.be
Kemmel
Dit dorp dankt zijn naam aan de 156 m hoge heuvel Kemmelberg. Boven op de berg prijkt een gedenkzuil met aan de voet een gebeeldhouwde engel, ter nagedachtenis van de 5294 Franse soldaten die hier in april van 1948 het leven lieten, tijdens een massale Duitse aanval. De Kemmelberg werd toen urenlang bestookt aan een ritme van 100 granaten per minuut en met zware bombardementen vanuit de lucht.
Het duurde tot in het najaar van 1918 eer de berg opnieuw kon veroverd worden.
Vanaf 1920 werden de lichamen van de gesneuvelden bij mekaar gelegd in een massagraf op de flank van de Kemmelberg. Een gedenksteen in de vorm van een piramide, getooid met de Franse haan markeert dit soldatengraf.
De bunker, onder de Kemmelberg, werd in 2007 opengesteld als museum van de koude Oorlog.
Boven op de Kemmelberg staat een uitkijktoren van waarop men een uitzicht heeft op de frontstreek.
Maar ook in het wielermilieu is de Kemmelberg heel bekend (of berucht). De steile kasseiweg doet menig wielrenner de das om.
De Kemmelberg is erg geliefd door wandelaars en fietsers
Loker
Ingeprangd tussen de Kemmelberg en de Rode Berg ligt het dorpje Loker. De Sint-Pieterskerk, met haar 4 scherpe hoektorens, is gelegen op 91 m en zo meteen de hoogst gelegen kerk in West-Vlaanderen.
Mesen
Mesen is één der oudste nederzettingen en bedevaartplaatsen van Vlaanderen. De naam Mesen wordt voor het eerst in een document vermeld in 983, maar het staat ook vast dat hier in 933 al de eredienst tot O-L-Vrouw beoefend werd.
In Mesen liggen er op verschillende plekken Britse begraafplaatsen. De witte gelijkvormige grafzerken, sober gemarkeerd met de regimentstekens, staan er geschaard rond een witte altaarsteen waarop de Engelse auteur Kipling gekozen tekst prijkt : Their name Liveth for Evermore (dat hun namen eeuwig voortleven)
De Nieuwzeelandse gesneuvelden hebben hun eigen Memorial Garden – eventjes buiten de dorpskom.
Er staat centraal een obelisk die het opschrift draagt :From the uttermost end of earth (van het verste punt van de aarde)
De vele gesneuvelden van wie de identiteit niet kon achterhaald worden, kregen op hun grafzerk volgende mee – Known unto God (gekend bij God)
In het gemeentehuis van Mesen kan het museum bezocht worden : daar zijn uniformen, wapens , een verzameling over volkskunde en plaatselijke geschiedenis te zien.
Voormezele
Hier wordt het landschap bepaald door de hopteelt. Nu is de hoppe-oogst een gemechaniseerde bezigheid. Enkel de traditionele palen, waarlangs de hop zijn weg zoekt naar het zonlicht, priemen nog net als vroeger op de velden.
n de onmiddellijke omgeving tref je de Rodeberg met de Lijstermolen - de Zwarteberg - de Scherpenberg en de Vidaigneberg aan.
In de onmiddellijke omgeving tref je de Rodeberg met de Lijstermolen - de Zwarteberg - de Scherpenberg en de Vidaigneberg aan.
Dank zij de zetellift cordoba, kan je al dit moois ontdekken. Je kan al zittend in een straal van 360° tot aan de horizon kan kijken, zonder daarbij gehinderd te worden. De Cordoba brengt je helemaal tot op de top van de Rodeberg, waar zich het Landhuis Molenhof bevindt. Hier kan men in alle rust genieten van een heerlijke koffie of een stevig tussendoortje, om dan later op de dag terug te komen voor een stijlvol diner; zelfs aan de allerkleinsten werd er gedacht, want naast het speelplein is er ook een speelhoekje voorzien wanneer het weer zou tegenvallen
Westouter is ook héél aantrekkelijk en bekend voor jeugdkampen. Er zijn ook veel campeer-mogelijkheden
Aan de Grensstraat (richting Bailleul, Frankrijk) krijgt het begrip Westouter-Bloemendorp gestalte. De bloemenkasten wisselen er af met stemmige herbergen en eethuizen, ‘s zomers voorzien van ruim bebloemde terrassen. Tijdens het weekend is het er een drukte van jewelste. Het is een komen en gaan van Belgen en Fransen, die er aan weerszijden van de grens 'hun voordeeltje' doen. Alle winkels zijn open en er worden koopjes gedaan!
En je kan er niet verder rijden zonder eens te proeven ; wij Belgen genieten er graag van een lekker Frans glaasje Picon. De Fransen komen en genieten van een Belgische trappist.
Wulveringem
Het rustige Wulveringem is het kleinste dorpje uit het Westvlaamse Heuvelland. Het zou dan ook één van de oudste woonkernen zijn. Op het grondgebied werden Romeinse gebruiksvoorwerpen en 270 medailles uit dezelfde periode teruggevonden. Het dorp heeft veel te lijden gehad van het oorlogsgeweld dat het Heuvelland teisterde.
Wijschate
Het dorp werd tijdens de Eerste Wereldoorlog volledig met de grond gelijk gemaakt. Van bij de aanvang van de oorlog was Wijtschate bezet door het 16de Beierse Reserve Infanterie Regiment, 3500 man sterk. Het dorp lag lange tijd onder Brits vuur en toen de Britten in 1917 eindelijk doorbraken waren er van het Duitse regiment nog 600 in leven.
Eén van hen heette Adolf Hitler, hij ontving het IJzeren Kruis van verdienste met de vermelding voor dapperheid in de slag bij Wijtschate op 2 december 1914.
De ondergrondse mijnenslag : om Wijschate te kunnen heroveren groeven de Britten 20 lange onderaardse gangen en plaatsten aan het uiteinde enorme springladingen. Die werden in 1917 tot ontploffing gebracht, waarna Wijstschate stormenderhand heroverd werd door Australische, Nieuwzeelandse, Ierse en Britse soldaten.
De Engelsen veroverden het gebied en bereikten na een bloedige strijd, Passendale. De kerkhoven rondom en de mijntrechters, waarvan 12 in Wijtschate, getuigen van die veldslag.
Op de weg van Wijtschate naar Kemmel kom je het Wijtschate Military cemetery tegen. Dit is een begraafplaats voor gesneuvelden van de Ierse 16de divisie. Wijtschate telt nog 9 andere militaire begraafplaatsen. De westkant van het dorp vertoont trechters van de ondergronds mijnenslag. De grootste is de Pool of Peace met een doorsneden van 75 m en 22m diep. De putten zijn volgelopen en in visvijvers herschapen.
wikipedia:
The Lone Tree Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Wijtschate. De kleine begraafplaats wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Er worden 88 doden herdacht. De begraafplaats is ontworpen door J.R. Truelove en heeft een oppervlakte van 616 m². De begraafplaats ligt twee kilometer ten zuidwesten van het dorpscentrum van Wijtschate en ligt vlakbij de Lone Tree Crater, ook wel Spanbroekmolenkrater of Pool of Peace genoemd. Het grondplan vertoont een stompe hoek. Centraal staat het Cross of Sacrifice.
Begin juni 1917 werd zwaar gevochten in de Mijnenslag bij Wijtschate en Mesen. 19 mijnen ontploften en sloegen grote kraters, waaronder de Spanbroekmolenkrater. De meeste gesneuvelden op de begraafplaats kwamen om bij de ontploffing van de mijn die de nabijgelegen Lone Tree Crater sloeg.
Zillebeke
Het dorp Zillebeke is minder bekend dan het pretpark Bellewaerde dat het op zijn grondgebied herbergt. Bellewaerde ligt aan de weg Ieper-Menen en is in de eerste plaats een dierenpark. De bezoekers wandelen tussen de antilopen, herten, lama’s, struisvogels en gnoes. De dieren lopen er vrij rond en kunnen gestreeld worden. Het bezoek aan de leeuwen en tijgers gebeurt in een, met glas afgesloten, treintje. De apen zitten op eilanden en kunnen met een bootrondvaart bezocht worden. Bezoekers moeten daarbij niet schrikken van de ronddobberende krokodillen en nijlpaarden! Het zijn totaal ongevaarlijke beesten in kunststof.
Naast de dieren zijn er op het domein een Far-Westdorp, een lunapark, een wildwaterbaan, rondritjes in oldtimers en allerhande speeltuigen.
Maar ook in Zillebeke zijn herinneringen aan die vreselijke wereldoorlog zichtbaar. Op het grondgebied zijn er 5 gedenktekens en 17 militaire begraafplaatsen, overwegend uit de Eerste Wereldoorlog.
Aan dezelfde weg van het park Bellewaerde leidt een met esdoorn afgeboorde Canadalaan of Maple Avenue naar de beboste Hill 62. Dat is een 62 m lange strategische zone waar vooral Canadezen de duitse aanvallen afsloegen.
Daar staat een groot Canadees oorlogsmonument en in de nabijheid ligt het Sanctuary Wood met het het Sanctuary Wood Museum. De loopgrachten en stukgeschoten bomen bewaren het beeld van 1918.
Niet ver daarvandaan is de Hill 60. Hier staat het Queen Victoria Rifles Museum en het First Australian Tunnelling Company Memorial, een monument voor de Australische tunnelbouwers
Verder is er nog het Herinneringsmuseum 1914-1948
In Zillebeke zijn de enige 'nog overblijvende' loopgraven van de streek!
Nog een paar mooie dorpjes in het Heuvelland zijn: Nieuwkerke en Reningelst (aan de voet van de Scherpenberg)
Als Westvlaming, rij ik heel vaak door deze streek. En ik kan je garanderen: als ik zo overal steeds maar begraafplaatsen en monumenten tegenkom – al die vreselijke herinneringen van die Eerste Wereldoorlog … neen, het went nooit!
Volgend verhaal : Wandeling in het heuvelland - 2015