D-Day - Utah Beach

Vorig deel : Normandië en Utah Beach

In dit laatste deel van ons bezoek aan de invasiestranden bezoeken we nog twee musea en en batterij.

Het Centre Historique (Historisch centrum D-day parachutisten) is 2500m² groot en ligt in de toenmalige Amerikaanse sector. Deze uitzonderlijke plek herbergt twee musea: D-Day Experience laat de Amerikaanse kant zien van de invasie en Dead Man’s Corner de Duitse kant.

Een van de factoren die rechtstreeks heeft bijgedragen aan het succes van de Landing speelt zich af op 6 juni 1944 bij Carentan/Saint-Côme-du-Mont. De Amerikaanse parachutisten van het 101ste Airborne regiment waren de eersten die in Normandië aankwamen. Hun missie was Saint-Côme-du-Mont innemen. Het was van cruciaal belang dat de stranden van Utah Beach en Omaha Beach met elkaar verbonden werden. De Duitse paramilitairen waren ook doordrongen van het strategisch belang van de plek, dus ze wilden de Amerikanen terugdringen naar zee. Ruim tien dagen lang vechten de Amerikaanse para’s intensief tegen Duitse para’s die het dorp zo lang mogelijk willen houden.

Vraagt u zich af hoe de oversteek van Het Kanaal in 1944 eruitzag? In het belevingsparcours van D-day Experience maken we de overtocht mee.

Voor het vertrek worden we allemaal samengeroepen voor de briefing van kolonel Wolverton. Het is zo indrukwekkend als we hem zien verschijnen. Iedereen is stil, het lijkt zo levensecht! De kolonel wijst op onze plichten, onze verantwoordelijkheden en hij gaat de risico’s niet uit de weg. Wij weten wat ons te wachten staan, hij geeft raad zoals bv.:

• Zorg dat je alle uitrusting bij je hebt én in goede staat
• Let erop dat je rantsoen bij hebt
• Bij het landen ga je ten aanval; je neemt geen gevangenen maar dood de vijand.
• Iedereen heeft een dosis morfine bij zich. Gebruik die als je ernstig gewond bent en de pijn niet meer te houden is.
• Zorg dat je steeds alle persoonlijke gegeven bij je hebt, als jou iets overkomt kan familie verwittigd worden.

Dan klimmen we in de cabine van een echt C-47 vliegtuig uit 1943, voor een unieke vluchtsimulatie. Het vliegtuig is op D-Day gebruikt door Amerikaanse parachutisten. Het heeft bijzondere gloriemomenten gekend tijdens het draaien van de serie ‘Band of Brother’ van Steven Spielberg  en Tom Hanks.

Er staat ons een onvergetelijke, historische vlucht aan boord van de C-47 Stoy Hora te wachten. In zeven minuten vliegen beleven we de intense emoties van het opstijgen in Engeland en de vlucht over het Kanaal. Door de raampjes zien we de vloot die opstoomt naar de Normandische kust.

We voelen de trillingen, ruiken de geur van rook en verhitte olie, zien naast ons ‘vrienden’ die neergeschoten worden … angst slaat toe ..

Het was een vlucht met zeer realistische speciale effecten.

Wil je dit 'een stukje' meebeleven, kijk naar de filmpjes: je hoort de kolonel praten en je stapt mee in het vliegtuig.

Filmpje 1  -  Filmpje 2

Vlak bij het Historisch centrum staat een heel bijzonder ‘huis’.

Dead Man’s Corner is een kruispunt van de wegen tussen Carentan en Saint-Côme-du-Mont. Het was de belangrijke taak van de divisie om het dorpje Carentan te veroveren want het was een belangrijk verbindingspunt tussen Utah Beach en Omaha Beach. Hier wachtten de Amerikaanse para’s op tankondersteuning, die van Utah Beach moest komen. Toen op 7 juni de eerste tank de kruising opreed, werd hij geraakt en net voor dit huis, uitgeschakeld door een Duitse granaatwerper.

Een deel van de bemanning geraakte verkoold en de Amerikaanse tankcommandant (1e Luitenant Walter T. Anderson uit Minnesota) was dood. Hij hing half uit het wrak van de tank. De tank bleef nog enkele dagen daar staan en het lijk zou zo nog enkele dagen zijn blijven hangen. Vandaar dat deze plek de naam kreeg 'The corner with the dead man in the tank'. Later werd dit afgekort tot de 'Dead Man's Corner'.

Op deze plek is nu een museum gevestigd.

Dead Man’s Corner Museum is gevestigd in de voormalige commandopost van de Duitse para’s. Het staat midden in het droppingterrein en het slagveld van Carentan en gaat over de gevechten. Het museum heeft een collectie Duitse en Amerikaanse voorwerpen en vertoont scenes die zich afspeelden in het huis.

Voor ons laatste bezoek rijden naar Azeville (in de buurt van Sainte-Mère-Eglise). Hier was de kustbatterij gebouwd door de ‘Organisation Todt’ tussen 1941 en 1944, is een belangrijk element in de Atlantische muur.

Deze batterij was bewapend met vier 105 mm Schneider 331 (kanonnen van Franse makelij). Ze werden beschermd door kazematten.

De bunker bestaat uit een indrukwekkend ondergronds complex en een compleet verdedigingssysteem. Het was een van de belangrijke doelwitten van de geallieerden. De batterij was heel zwaar verdedigd en vanaf het begin van de landing actief in de gevechten. Het schip U.S.S. Nevada vuurde op de batterij vanop een afstand van 20 km. Eén van de granaten kwam terecht in de opening van een bunker en sloeg dwars door de dikke betonnen muur. Daarna kwam hij terecht in de grond, achter de bunker. Raar maar waar, de granaat ontplofte niet. Het rondvliegende beton en staal én de druk en warmte van de explosie vernietigde niet alleen het kanon, maar de volledige inhoud van de bunker en alle Duitse soldaten in de bunker waren op slag dood. Het was al 50 jaar later dat men de granaat teruggevonden heeft (achter de bunker). Ze is veilig opgegraven en tot ontploffing gebracht.

De bombardementen duurden drie dagen lang en de batterij is uiteindelijk overwonnen na een zware strijd op 9 juni.

Wandel even met ons mee door dit enorme ondergrondse stelsel.  Met een goed plan en degelijke uitleg (ook in het Nederlands) kunnen wij de bunkers en onderaardse gangen bekijken. Het is een ongelooflijk groot ondergronds stelsel. Het moet een verschrikkelijk werk geweest zijn om deze gangen te graven.

De bunkers zijn nog deels voorzien van hun oorspronkelijke camouflage. Zo zijn de uitgesneden delen in de bunker openingen ook zichtbaar, wat voor een groter bereik van de kanonnen moest zorgen.

Verluchtingsrooster in de bunker

Ook deze bunker werd zwaar beschadigd

de afzuiging om het stof en de rook uit de bunker te krijgen

Op deze plaats (cirkel hieronder) waren kanonnen opgesteld

Als we op dit veld wandelen zien we hier en daar tralies, het zijn luchtgaten voor het onderaards stelsel. (op onderstaande foto rechts, in de verte)

Als we onder de grond aan het lopen zijn, ziet het luchtgat boven ons er zó uit (foto onder)

Na een hele tijd wandelen onder de grond kwamen we hier terug naar boven

De geschiedenis van de batterij van Azeville, de bouw, de camouflage, het dagelijks leven van een garnizoen in een Normandisch dorpje en de rol van de batterij tijdens de gebeurtenissen in juni 1944 … het blijft ons fascineren.

Naast de verschillende plaatsen die ik beschreef in deze reeks over ‘De Landing van Normandië’ kwamen we nog veel andere plaatsen tegen, elk met hun verhaal, hun monument, hun museum (groot of klein) hun graven …

Dit stukje geschiedenis heeft ons vrijheid gegeven, het mag nooit vergeten worden! Een paar kilometer verder is het strand 'Utah Beach', waar toeristen nu genieten van rust

Lees ook de eerder geschreven artikelen over overwinning op de Duitsers: de ‘Bunker van Eperleques’ en ‘La Coupole’

Volgend deel : De Mont Saint Michel