De Belgische kuststrook, meer dan betonnen flats
Is de Belgische kust alleen maar een lange, lelijke betonnen muur?
Neen hoor, helemaal niet. De kuststrook telt ook mooie, betonvrije hoekjes. Ga mee naar aangename plekjes tussen duinen, zilte weiden en bosjes.
Nauwelijks 60 km lang is onze kustlijn (van de Nederlandse tot aan de Franse grens). Natuurmonumenten, de Nederlandse vereniging voor mensen met een hart voor natuur, beweren dat onze Belgische kust om te janken is. Er is geen kwaliteitsvol landschap meer. Ik geef toe dat het zo is. Op de badplaatsen zijn lange lijnen appartementsgebouwen aan mekaar geregen. En toch ... ik wil nog iets positiefs zoeken aan onze kust.
Ik begin dicht bij onze noorderburen, daar bevindt zich de Zwinvlakte. Hier is alvast geen beton te bespeuren. Dit natuurpark roept weer herinneringen op van toen wij met de klas op schoolreis kwamen naar het Zwin. We waren uitgerust met onze knapzak. Daarin zaten onze laarsjes en de picknick, bestaande uit boterhammen met salami, water uit een ijzeren drinkbus en een stuk fruit. Alles was al lauw maar het smaakte toch. Het was leuk om door het waterrijke land te lopen.
Vandaag is het Zwin helemaal vernieuwd. Via de totale make-over wordt alle aandacht getrokken naar het natuurlandschap dat in 2019 verdubbelde. Er zijn natuurzones met vijvers en broedeilandjes, een mooi uitzicht op de waterplassen, rietkragen en de bonte flora van de zilte weiden.
Als je wat verder rijdt ontdek je de charme van de Polders. Onder een laag wolkendek strekken zich de eindeloos vlakke weiden met sloten en kanaaltjes én de door de wind gebogen bomen. Hier en daar staat een grote hoeve en in de verte zien we kerktorens. Ik kan dan melancholisch worden en denken aan Jacques Brel met zijn lied 'Het Vlakke Land’. Maar kijken we dan richting kust … dan zien we geen torenspitsen maar wel de grijze flatgebouwen van de kustlijn.
We reizen verder ...
Ik mijmer weer … de tijd dat we met onze ouders naar zee reden. We hadden ook onze picknick mee: boterhammen (soms sandwichen) met kaas of vlees, water of een ander drankje en een stuk fruit. We leerden dat zand tussen de boterhammen helemaal niet zo erg en ongezond was. Als we aan het strand speelden, kregen we een ijsje of … een ‘boule-de-Berlin’. De verkopers liepen op blote voeten door het zand, met een grote bak van die lekkere Berlijnse bollen op het hoofd. We maakten papieren bloemen en 'verkochten' (ruilden) ze voor mooie schelpjes. Of we raapten zelf schelpjes om bloemen te kopen of om thuis in een grote bokaal te bewaren.
Wij kwamen meestal naar De Haan. Er was geen massatoerisme. De huizen zijn daar 'anders', niet zo beton-achtig.
De retrovilla’s in Engels-Normandische stijl vormen juist de charme van De Haan. Ze zijn niet zo hoog en verstoren de omgeving minder.
Via Blankenberge komen we in Oostende, de 'Koningin der Badsteden’ genoemd. Eens voorbij de stad duikt langs de kustlijn het openluchtmuseum Domein Raversijde op. Dit vroegere koninklijke domein werd door de Duitsers tijdens WOII omgebouwd tot een versterking. Tussen het hoge gras loop je hier in een van de best bewaarde delen van de Atlantikwall, met bunkers en kanonnen op zee gericht.
We rijden verder tot in Nieuwpoort. Op enkele stappen van de jachthaven ligt het belangrijke natuurreservaat De IJzermonding.
Net als in het Zwin hebben fauna en flora zich hier moeten aanpassen aan de mengeling van zout en zoet water en zo een aparte biotoop geschapen. Het mooiste uitzicht hebben we vanaf de Robert Orlentpromenade. Dit is een van onze favoriete wandelingen in Nieuwpoort. (de foto's zijn vorige week genomen)
Aan de overkant ligt het natuurreservaat. Hier leven dieren ongestoord.
Deze meeuw heeft een krabbetje opgevist.
Er vliegen zwermen meeuwen in sierlijke bewegingen rond. Als je klikt op de drie volgende foto's kan je misschien beter waarnemen hoe de zwerm zich verplaatst. In het echt was het fascinerend mooi.
https://www.dekust.be/nl/doen/natuurreservaat-de-ijzermonding
Voorbij Nieuwpoort en de IJzer worden de groene oases groter en talrijker. De duinen van Oostduinkerke, Koksijde, Sint-Idesbald en De Panne hebben iets meer ongerepte natuur.
De Franse grens is dichtbij maar vooraleer de grens over te steken lonkt het natuurreservaat De Westhoek Ook deze mooie plek ontkracht de vooroordelen over onze betonnen kustlijn.
https://www.glennvanderbeke.com/natuurreservaat-de-westhoek/
Jawel, de Belgische kust is ook mooi én groen, maar zeker niet overal. Jammer dat velen ALLEEN maar de wandeldijk van onze kust kennen.
Volgend deel : Die eerste zon op je snoet