Anuradhapura, oudste stad van Sri Lanka

We hebben overnacht in Dambulla (later meer hierover) en rijden vandaag naar de oude en eerste koningsstad Anuradhapura.

De hoofdweg .. van en naar het hotel :-)

We komen langs massa’s lotusbloemen  en een mooie rode bloemenboom

ANARUDHAPURA

ANU = 90  --  RADHA = koning  --  PURA = stad

(stad van 90 koningen)

Opeenvolgende Singalese koningen versierden hun hoofdstad met magnifieke paleizen, rijk gedecoreerde lusttuinen, kunstmatige meren, kloosters, dagoba’s en koepelvormige stoepa’s waarin de meeste heilige relikwieën van het boeddhisme bepaald worden. Anarudhapura was de grootste kloosterstad van de Oude Wereld. In de hoogdagen leefden er duizenden monniken in tientallen kloosters, en een grote lekenpopulatie stond hen ten dienste.

Geschiedenis (heel kort)

De oudste stad van het land werd in 437 voor Christus gesticht door koning Anuradha en is naar hem genoemd. Koning Pandukabhaya maakte het in 380 v.Chr. tot hoofdstad van het Singalese koninkrijk. De eerste boeddhistische koning  Devanampiya Tissa (ca. 250-210 v.Chr.) stichtte belangrijke kloosters en zorgde met het Tissa Weva voor een effectieve watervoorziening. Zijn voorbeeld werd gevolgd door tal van koningen, die de steeds groter wordende metropool van boeddhistische heiligdommen en waterreservoirs voorzagen.

Anuradhapura trok gelovigen uit de hele wereld, onder wie (in de 5de eeuw) de Chinese monnik Fa Xian, die een omvangrijk verslag over zijn verblijf schreef. Bevriende heersers uit Thailand en Myanmar stuurden monniken naar de beroemde kloosteruniversiteiten Maha Vihara en Abhayagiri Vihara om de orthodoxe leer te studeren. In de stad was het een komen en gaan van Perzische en Griekse handelaren.

De inval van de Zuid-Indische Chola in 1017 luidde de ondergang van Anuradhapura in. Toen koning Vijayabahu I (1055-1110) de bezetters had verdreven, koos hij Polonnaruwa als domicilie en nieuwe hoofdstad. De tempels en paleizen van de ooit zo machtige metropool (Anuradhapura) raakten in verval en werden langzaam maar zeker door de jungle overwoekerd. Alleen de bodhiboom bleef pelgrims trekken.

Aan het einde van de 19de eeuw werd onder leiding van de Britse archeoloog H.C.P. Bell met de restauratie van de stad begonnen en die duurt tot op heden nog voort. Om de monumenten te beschermen, liet de Sri Lankaanse regering de inwoners in de jaren ’50 verhuizen naar de nieuw gestichte New Town ten oosten van de rivier Malwathu. In 1982 zette de UNESCO de 'Sacred City of Anuradhapura' op de Werelderfgoedlijst.

Men is nog steeds bezig  met de restauratie – en in sommige gevallen de herbouw – van de oude monumenten, want dit is geen dode stad, maar een levend pelgrimsoord.

Het is een eind wandelen om het complex binnen te gaan. De lange weg ernaartoe wandelt iedereen blootsvoets. Wij kijken vol bewondering én verbazing naar enkele pelgrims die de lange weg op het harde pad op hun knieën afleggen. Wat een diep geloof en doorzetting hebben die mensen. Wij durven het niet wagen om te 'klagen' dat het af en toe wat pijnlijk is om op die steentjes en harde, oneffen weg te lopen.

Het is vandaag Full Moon, dat is een feestdag voor Sri Lankanen. Dan komen massa's mensen om offers te brengen en te mediteren. Het is wel indrukwekkend om de mensen hier zo bezig te zien. Door de drukte is het langer wachten om tempels en zo te bezoeken.

Bij het binnengaan moeten we in 2 rijen staan : vrouwen rechts en mannen links. Er is controle: handtassen, heuptasjes, rugzak, camertas enz .. worden geopend worden en nagekeken. Tja, veiligheid voor alles (en zeker na die Tamil-aanslagen).

We komen op een groot plein en wat een drukte is het hier. In deze bijzondere heilige bedevaartsoorden kan ook de buitenlandse bezoeker de spiritualiteit van de Sri Lankanen van dichtbij beleven, door zich te laten meevoeren door de stroom gelovigen die zich steeds in de richting van de wijzers van de klok rond de schrijnen en de dagoba’s bewegen.

Voor boeddhisten is Anuradhapura in de eerste plaats de stad waar zich een van de meest aanbeden relikwieën van Sri Lanka bevindt, namelijk de Sri Maha Bodhi. Het is een stek van de heilige bo-boom uit de Indiase stad Bodh Gaya.

In 247 v.Chr. werd de stek geschonken door de Indiase keizer Ashoka, aan de eerste boeddhistische koning van Sri Lanka, Devanampiya Tissa. Sanghamitta, de dochter van Ashoka, bracht de loot mee. Zij begeleidde haar broer, prins Mahinda, op zijn reis van India naar Sri Lanka.

En zo bevindt zich in de oude en eerste koningsstad Anuradhapura een loot van de boom waaronder Boeddha 2500 jaar geleden zijn verlichting zou hebben bereikt.

We gaan de trap op naar het platform waar de boom staat.

Jaarlijks bezoeken duizenden boeddhistische pelgrims deze boom in Anuradhapura. Ze komen uit de gehele wereld om de boom met eigen ogen te aanschouwen. Voor boeddhisten is de Sri Maha Bodhi de oudste historische boom ter wereld, namelijk ruim 2200 jaar. Het terrein en de tempelgebouwen rondom de bo-boom is toegankelijk voor iedereen mits blootshoofds en blootsvoets!

De methusalem wordt goed gestut en door een gouden omheining afgeschermd. Op het bovenste platform bevindt zich de hoofdschrijn met een mediterende boeddha.

Rond de boom en op het plein branden olielichtjes, die de gelovigen vullen met kokosnootolie en met een lontje ontbranden ter ere van Boeddha.

Overal zien we biddende en offerende mensen.

Volgend deel : Koperen paleis en reusachtig witte dagoba