Mooie gebouwen en een park

Als we teruglopen naar de Paseo del Prado, zien we twee schitterende 19de eeuwse bouwwerken.

Rechtover het Museum Reina Sofia, aan de overkant van de laan, staat het Estación de Atocha (station Atocha).

Dit prachtig bouwwerk van ijzer en glas met een spectaculaire koepel, is kenmerkend voor de fraaie spoorwegarchitectuur uit de jaren 80 van de 19de eeuw. Het werd gebouwd naar het voorbeeld van station St. Pancras in Londen.

Het werd in 1851 geopend. Aanvankelijk diende het vooral voor de aanvoer van groenten uit Aranjuez. Ook de koninklijke familie maakte al snel gebruik van het nieuwe traject. Tot ongeveer 1985 was dit station het belangrijkste van Madrid. Rond 1990 werd het gerenoveerd en tegenwoordig dient het voor het spoorwegverkeer van en naar Extremadura, Levante en Andalusië.

De tamelijk onopvallende 'uitbouw' in baksteen, is bestemd voor de treinverbindingen met Toledo en de zuidelijke voorsteden van Madrid.

Het station werd in eind 19de eeuw ontworpen door Alberto Palacios, met assistentie van Gustave Eiffel. In 1992 gaf architect Rafael Moneo het een nieuw gezicht: hij legde in de stationskoepel een tropische tuin aan en veranderde het station daardoor in een soort park - compleet met zingende vogels.

Rond de overdekte tropische tuin in dit station kun je op een bankje rustig een broodje eten, in de schaduw van bomen en heesters uit de hele wereld. Vogels vliegen geestdriftig van tak naar tak, naast een watervalletje laten schildpadden hun natte pantser drogen in de zon, pendelaars voeren mussen terwijl ze op de trein wachten.

Deze idyllische sfeer werd ruim vijf jaar geleden – op 11 maart 2004 -  keihard verstoord door een terroristische aanslag waarbij 191 mensen omkwamen! Een aantal stations waren doelwit van een serie bomaanslagen door de islamitische Al Qai’da. De bom die, in dit station, een binnenkomende forenzentrein trof, richtte de meeste schade aan. Na de aanslag veranderde de ingang van het station in een tapijt van brandende kaarsen ter herinnering aan de slachtoffers. Het station had, volgens de terroristen, de lucht in moeten vliegen maar het bleef overeind en diende enkele maanden als rouwcentrum. De Madrilenen kwamen er massaal bloemen brengen.

Er bestaan plannen om het station tot cultureel centrum te verbouwen, met theaters, bioscopen en een tentoonstellingsruimte. Op het moment dient het echter als kas met een tropische tuin – een ideale plek om onder de hoge palmen of andere exotische planten uit te rusten en te genieten van de verfrissende, vochtige lucht.

Ministerio de Agricultura

Een ander mooi gebouw op deze plaats is het neogotische Ministerio de Agricultura , getooid met twee beelden die de Industrie en de Handel voorstellen. Het dateert van 1893 en werd ontworpen door Ricardo Velázquez Bosco. Het indrukwekkende portaal heeft acht hoge Korintische zuilen. Op de bovenste verdieping zijn geglazuurde tegels van Zuloaga, schilderijen van Ferrant en beeldhouwwerk van Domóniguez te zien.

Real Conservatorio Superior de Música

Het conservatorium werd opgericht op 5 juli 1830 op de Plaza de los Meostenses. In 1852 verhuisde het naar het Koninklijk Theater en bleef daar tot 1925. De daaropvolgende jaren had het conservatorium geen centraal gebouw. Het was verdeeld over verschillende gebouwen in de stad. Tot, een 18de eeuwse gebouw, dicht bij het Museum Reina Sofia, helemaal gerenoveerd werd. Vanaf 1990 is dit de ideale bestemming voor het Conservatorium. Momenteel biedt het plaats aan ongeveer 1400 studenten en 90 docenten. Er zijn vijf grote en 34 middelgrote concertzalen.

Parque del Bien Retiro

Op heel korte afstand van vorige gebouwen is het heerlijk ontspannend wandelen in een van de mooiste en grootste parken van Spanje. Het aloude Parque del Buen Retiro, ooit het privépark van de koningen, is nu toegankelijk voor iedereen. Ooit stond hier een groot paleis in het midden. Madrilenen beweren 'dit is het mooiste stadspark op aarde' … een groene oase te midden van de drukte van de stad. De naam is wel toepasselijk omdat het van het Spaanse woord retirarse komt wat 'terugtrekken' betekent.

Het park heeft een oppervlakte van 1,4 km² en bevindt zich iets ten oosten van het centrum van de stad. Dit grote, rechthoekige park met zo’n 15.000 bomen (waaronder beschermde), bloemen, grasvelden, standbeelden en waterpartijen is bijzonder geliefd bij de Madrileños.

Eventjes terugblikken ….

Waar ooit beren leefden (ooit werd hier gejaagd) rennen nu keurig getrimde poedels rond. De geschiedenis van het park begon in de 16de eeuw. In 1505 bouwden de monniken van de orde van Jerónimo een kerk en later een klooster. De koninklijke familie liet in het gebouw ook vertrekken bouwen waar zij konden verblijven. Doordat het hof zich hier in de kerst- en vastentijd terugtrok, kwam het bekend te staan als El Buen Retiro (‘het Goede Toevluchtsoord’).

Koning Filips II besloot in 1561 om het volledige Spaanse hof te verhuizen naar Madrid. Architect Juan Bautista de Toledo kreeg opdracht om de Retiro uit te breiden met brede lanen en daaromheen grote bomen.

In 1632 liet Koning Filips IV hier een koninklijk paleis bouwen - Velasquez kreeg opdracht het interieur te ontwerpen. Bijna 150 jaar lang was het park het exclusieve domein van de koninklijke familie, hoewel geruchten over de sprookjesachtige feesten die er werden gegeven (met name die op het meer) hun weg vonden naar het grote publiek.

Na zijn dood werden de tuinen verwaarloosd, maar gelukkig in ere hersteld. Zo stamt de Parterre uit de periode van Philips V en de Franse tuin tijdens het bewind van Ferdinand VI tot stand gebracht.

(volgende 4 foto's zijn van de Parterre)

Pas in 1767 besloot Karel III het park open te stellen voor gewone madrileños, mits zij strikte kledingvoorschriften in acht namen.

Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog (1808 – 1814) werd het paleis zwaar beschadigd. Dit was een gewapend conflict tussen de Spanjaarden, Portugezen en Britten aan de ene kant en de Fransen onder Napoleon aan de andere kant.

Tijdens de periode van Koningin Isabella II kreeg het park een goede upgrade. Er werd veel beplanting aangebracht, zoals fruitbomen en schaduwplanten.

Sinds 1868 werd het park eigendom van de gemeente Madrid. Hiermee werd het park het groene hart van de stad. Nog steeds werden er nieuwigheden toegevoegd aan het park, zoals het monument ter ere van koning Alfonso XII. In de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw werden de laatste nieuwe tuinen gecreëerd, waaronder de prachtige rozentuin.

Van het vroegere paleis bleven nog twee gebouwen over: het Casón del Buen Retiro en het Museo del Ejército (legermuseum).

Na de renovatie van Casón del buen Retiro werden een aantal kunstschatten uit het Museum del Prado hier ondergebracht. Hier zijn schilderijen uit de 19e en 20e eeuw tentoongesteld, onder meer werk van Joaquín Sorolla.

Behalve die twee bijgebouwen, is er niets meer over van het Koninklijk Paleis.

Maar er zijn wel andere mooie en interessante bezienswaardigheden in het park.

Volgend deel : Populaire park 'El Retiro'