Istanbul en de Blauwe Moskee

De Aya Sofia en De Blauwe Moskee, het zijn twee architectonische kunstwerken in Istanbul.

Sultan Ahmet-Moskee (of Blauwe Moskee )

De 19-jarige Sultan Ahmet I was amper 19 jaar toen hij, in 1609, aan de architect Mehmet Aga opdracht gaf om de Blauwe Moskee te laten bouwen. Ahmet kon niet wachten tot zijn mooie creatie gereed was en hielp daarom zelf ook vaak mee met de bouw. Acht jaar later, in 1617, was zijn meesterwerk afgerond (bijna 1100 jaar nadat de Aya Sofia voltooid werd). Een jaar later stierf Ahmet, op 27-jarige leeftijd. Hij is naast de moskee begraven, samen met zijn vrouw en drie zonen.

Het originele gebouw bevatte een moskeeschool, ziekenhuis, basisschool, markten en de graftombe van de sultan. De meeste van deze (bij)gebouwen zijn in de negentiende eeuw gesloopt.

Indrukwekkend met haar koepels en zes minaretten, domineert deze Moskee de skyline van Istanbul.

Het was een wens van Sultan Ahmet I om een moskee te bouwen die mooier en groter dan de nabijgelegen Aya Sofia zou zijn.

Of dit hem gelukt is? Ik vind beide indrukwekkend mooi, totaal verschillend.

De Blauwe Moskee heeft een centrale koepel van 33 meter doorsnede waaromheen lagere koepels zijn geplaatst. Het bijzonderste aan de Sultanahmet-moskee is, dat ze zes minaretten heeft, net als Kaäba (de grote moskee) in Mekka, het heilige der heilige voor moslims. Dat zorgde voor ophef en Sultan Ahmet loste dit op door een zevende minaret te schenken aan Kaäba.

Deze uiterst elegante Sultanahmet-moskee, die tegenover de Aya Sofia staat, is beter bekend als de Blauwe Moskee vanwege de inwendige glans van de prachtige wit met blauw Iznik-betegeling

We lopen de Blauwe Moskee in. De westelijke ingang is prachtig gedecoreerd en zeker de moeite waard om te bekijken. Maar niet-gelovigen, (wij toeristen dus), moeten de noordelijke ingang gebruiken en dit is om de heiligheid van de moskee te bewaren. Boven die noordelijke ingang hangen symbolische kettingen, waardoor we aangespoord worden om het hoofd te buigen bij het binnengaan.

Voorhof van de Blauwe Moskee met in het midden de zeshoekige sadirvan (ablutiefontein of reinigingsbron)

De moskee kan alleen buiten de gebedsuren bezocht worden door niet-moslims.

Het starten van een gebedsdienst herken je aan de gebedsoproep van de imam, hoorbaar door de minaretten. Het gebed heeft 5 keer per dag plaats.

De schoenen worden uitgedaan en we krijgen een plastiek zakje om ze erin te stoppen en mee te nemen. Blote armen en benen moeten zedig bedekt worden en ook een hoofddoek is verplicht. Er worden hoofddoeken uitgedeeld door medewerkers van de moskee. Het gaat er nogal rommelig aan toe en die toeristische verkleedpartij is weinig devoot, zij het eerder op het randje van hilarisch.

Bij het binnengaan worden we erop gewezen dat het nemen van foto's met flits verboden is. Tja, met dat oud toestelletje van mij wordt het een ramp. Ik bespaar jullie mijn donkere foto's en haalde volgende plaatjes via google.

Ze komen van volgende mooie site : http://www.gerardvanbochove.nl/Turkije/

Eenmaal binnen staan we vol bewondering en worden stil. Het interieur van de moskee is gedecoreerd met meer dan 20.000 handgeschilderde 17de-eeuwse Izniktegels. De prachtige blauwe keramische tegels met meer dan 50 verschillende tulpversieringen gaven deze moskee haar bijnaam.

De pilaren (logge pijlers) die de koepel dragen, doen ons denken aan olifantenpoten.

Hier is de ruimte voor het gebed. De dikke pilaren dragen de hoofdkoepel.

Bovenaan is het gebouw in het blauw geschilderd en het zonlicht wordt door honderden glas-in-loodramen gebroken. Het is een betoverend zicht. De tegels op het balkon weerspiegelen de kleur van de hemel.

Het dak bestaat uit een grote koepel en voor de stevigheid een aantal halve koepels, waarvan er een hier te zien is.

Ook de groene en roodbruine tegeltjes op de zuilen en de blauwgroene schilderingen op de binnenmuren zijn zo mooi.

De binnenplaats van de moskee

Ondanks de soberheid van het interieur, de afwezigheid van gedempt licht en de olifantenpoten, straalt het interieur van de Blauwe Moskee een zeldzame spiritualiteit uit. 

Een blikvanger in de Blauwe Moskee is de mooi gebeeldhouwde gebedsnis, de mihrãb, die de richting van Mekka aanwijst.

De wasplaats - waar de voetwassing vóór het gebed plaats heeft

Gedurende de zomermaanden vormt de moskee ’s nachts het middelpunt van een ontspannen en leerrijke licht-en klankshow.

Verschillende avonden wordt er vanaf 21u verhalen verteld in het Turks, Engels, Frans en Duits.

Volgend deel : Istanbul en het topkapi-paleis