Taïzé, Blanot en Mont Saint-Romain
Wij rijden van Cluny naar Blanot. Opeens zie ik de wegwijzer Taïzé.
Ik wil even van de route afwijken en kijken wat er in dit 'pelgrimsoord' te zien is … en of het waar is dat zoveel jongeren daar samenkomen.
We rijden het kleine dorpje binnen. Het is prachtig gelegen.
Ik had hier al zo vaak over gehoord en op TV werden al beelden getoond. Ik zag beelden van veel jongeren van over gans de wereld, biddend en samen enkele dagen op bezinning.
Hoe is dit ontstaan?
De in Zwitserland geboren Frère Roger kwam in 1940 naar Taïzé wonen, met het doel een gemeenschap te stichten. De destijds 25-jarige Roger Schutz kon toen niet weten hoe succesvol zijn onderneming zou zijn. Taïzé groeide uit tot een pelgrimsoord dat erg in trek is bij jongeren.
Tegenwoordig telt de oecumenische gemeenschap zo'n 100 broeders uit verschillende christelijke strekkingen en uit alle werelddelen. Er zijn er bij die ook in de achterbuurten van bijv. Brazilië, Afrika en New York werkzaam zijn.
Jaarlijks komen hier tienduizenden jongeren, letterlijk uit alle werelddelen, om elkaar te ontmoeten, samen te leven, te bidden en vooral te zingen.
Er komt juist twee bussen aan, een ervan is uit Spanje.
Het verblijf van de jongeren heeft iets padvinderachtig, met tentenkampen, slaapbarakken, gaarkeuken en corvee.
Ze zien er allemaal blij uit en ik hoor verschillende talen.
De Eglise de la Réconilation (1962) heeft binnen een stemmige sfeer door de talrijke kaarsen en de zeven gebrandschilderde vensters, die de liturgische feesten uitbeelden. (ik ben niet binnen geweest)
De gemeenschap organiseerde ook diverse jongerenontmoetingen in het buitenland, vooral in de voormalige Oostbloklanden.
Rik is in de auto blijven zitten en ik ben gaan neuzen of het nu werkelijk waar is, dat zoveel jongen mensen hier samen komen.
De foto’s zeggen alles …
Op de foto zie je de slaapbarakken en de klokken bovenop. Die luiden als een gebeds-, bezinnings- of zangbijeenkomst aangemeld wordt. Blijkbaar worden ook die klokken gebruikt om jongeren, die wandelingen maken in de omgeving en de mooie natuur, teken te geven als het etenstijd is.
Nu weet ik dat het waar is, dat veel jongeren nog samen komen om te bidden.
We rijden verder en komen langs een mooi dorpje, Blanot.
Blanot
Dit kleine dorpje, even van de weg af, is omgeven door wijngaarden en velden en gelegen dorp aan de voet van de Mont Saint-Romain.
De oude huizen worden omgeven door fraaie muren van gestapelde stenen.
... gewoon stenen op elkaar gestapeld en geen cement ertussen ...
De kerk heeft een dak met platte stenen en vormt een stijlvol geheel met de vroegere priorij ernaast.
In Blanot zijn ook de grotten belangrijke archeologische vindplaatsen. Maar wij hadden die van Azé al bezocht en vonden dat genoeg. We hebben wel zin om bovenop de Mont Saint-Romain te komen, eventueel een deel met de auto en het laatste deel al wandelend.
Mont Saint-Romain
De Mont St.Romain lokt ons. Het hoogste punt is 579m. Daar, op de top is een kleine taverne.
Van hierboven hebben we een prachtig uitzicht op de vlakte van de Saône in het oosten met daarachter de Bresse, de Jura en de Alpen, de Mâconnais en de Beaujolais in het zuiden en de Charolais in het westen.
Eens we terug beneden zijn, zetten we onze weg verder langs Tournus en het dorpje La Truchère met een mooie sluis.
Hier komen de Seille en de Saône samen.
Volgend deel : Chalon-sur-Saône