Horton Plains en World’s End
Een bezoek aan het bergachtige deel van Sri Lanka is niet volledig zonder een uitstap naar de adembenemend mooie Horton Plains.
Deze vlakten, die gevormd zijn door miljoenen jaren van erosie, liggen boven op de bergen van Sri Lanka. Het gemiddeld 2100m hoge plateau werd genoemd naar Robert W. Horton. Hij was van 1831 tot 1837 gouverneur van de Crown Colony of Ceylon.
Het is aan de Britse passie voor de jacht te danken, dat dit eigenaardige berglandschap grotendeels ongerept bewaard is. Hier brachten de Britten hun vrije tijd door met jacht op luipaarden en olifanten.
Maha Eliya (Witte Vlakte), zoals de Horton Plains door de Singalezen wordt genoemd, ligt tussen de ruim 2300 hoge toppen van de Kirigalpota en de Thotupola Kande. Het is een van de vochtigste gebieden van Sri Lanka. Er valt hier tot wel 5000 mm neerslag per jaar, die wordt afgevoerd via enkele, voor het eiland belangrijke rivieren. Sinds 1969 is 360 ha van de hoogvlakte beschermd natuurgebied. In 1988 zijn de Horton Plains uitgeroepen tot nationaal park en vanaf 2010 staan ze samen met de Knuckles Range en het aangrenzende Peak Wilderness Sanctuary op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
Maha Eliya (Witte Vlakte), zoals de Horton Plains door de Singalezen wordt genoemd, ligt tussen de ruim 2300 hoge toppen van de Kirigalpota en de Thotupola Kande. Het is een van de vochtigste gebieden van Sri Lanka. Er valt hier tot wel 5000 mm neerslag per jaar, die wordt afgevoerd via enkele, voor het eiland belangrijke rivieren. Sinds 1969 is 360 ha van de hoogvlakte beschermd natuurgebied. In 1988 zijn de Horton Plains uitgeroepen tot nationaal park en vanaf 2010 staan ze samen met de Knuckles Range en het aangrenzende Peak Wilderness Sanctuary op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
We hebben de raad van de gids goed opgevolgd : "Trek goede stevige schoenen aan, sportieve kleding en een winddichte jas - het is echt belangrijk.
Op de paden kan het erg glad zijn, het zal ook wel zweten worden.
En nog iets, hier kunnen bloedzuigers voorkomen als het nat is, dus een lange broek is handig".
Vanaf het bezoekerscentrum en een klein winkeltje trekken we het natuurpark in. Medewerkers van het park zijn erg milieubewust (gelukkig maar).
Om zwerfafval zoveel mogelijk te voorkomen, worden onze tassen gecontroleerd. Plastic zakken of ander los plastic mag niet mee in het park.
Er liggen papieren zakjes waar alles in kan worden gestopt. Zwerfvuil achterlaten is taboe. Vanaf hier kan je twee kanten op: rechts is World’s End, vandaar naar Baker’s Falls. Wij kiezen ervoor om de hike te beginnen richting World’s End.
Omgeven door groene vegetatie, tropische nevelwouden en een rijke diversiteit aan flora en fauna maken we kennis met Horton Plains National Park.
Eerst lopen we over een open vlakte, dan wordt het landschap meer heuvelachtig. In de verte zien we bomen - de uitgestrekte graslanden wisselen af met mooie nevelwouden.
Al snel veranderd het landschap, en lopen we in de schaduw van de bomen. Om ons heen horen we het zingen van de vogels.
Al snel veranderd het landschap, en lopen we in de schaduw van de bomen. Om ons heen horen we het zingen van de vogels.
Horton plains is de hoogste (ruim 2000 meter) en meest geïsoleerde hoogvlakte van Sri Lanka. Overdag is het er droog en warm, behalve als de moesson waait. De morgen, avond en nacht zijn er fris. Vroeger was de hoogvlakte domein van de olifanten, luipaarden, paard- en muntjakherten, wilde zwijnen en makaken, maar dat is grotendeels verleden tijd. Met een beetje geluk krijgt men een sambar (een soort hert) of een witbaardlangoer in het vizier. Wilde olifanten zijn allang verjaagd door koloniale jagers en de luipaarden die hier leven komen niet in de buurt van mensen. De dieren die je hier kan spotten beperkt zich vooral tot herten, apen en vogels. Maar wàt gebleven is, is een paradijs voor natuurvrienden.
Horton Plains, een winderig plateau op een hoogte van meer dan 2000m. Brrr, het is er koud en wat een verschil met Colombo, Kandy, strand ... Niet alleen het klimaat maar ook het landschap is hier totaal anders dan de rest van Sri Lanka.
De paden in het bos worden op een gegeven moment steenrijker en steiler, waardoor we soms van steen naar steen moeten springen. Het avontuur begint!
Veel bomen, weidse grasvlakten en vaak ook voorbij jagende wolken karakteriseren de Horton Plains, die eerder doen denken aan West-Europa dan aan de tropen. De heuvelachtige hoogvlakte is een van de eigenaardigste landschappen van het eiland
Er leven hier negen soorten reptielen, waaronder de neushoornhagedis, een zeldzame soort waarvan de naaste verwanten in Afrika voorkomen.
Wie steekt daar onze weg over?
Na een wandeling van ongeveer 4 km door, gedeeltelijk steppe-achtige vegetatie, de jungle, langs reusachtige grote varens, door water en stenen, komen we bij World’s End. Op een hoogte van 2134 m ligt het 'Einde van de Wereld' aan onze voeten.
Aan de rand van het plateau, is een immense afgrond. De spectaculaire steile wand duikt plotseling ongeveer 1500 m de diepte in.
Bij helder weer kan je genieten van een adembenemend uitzicht, een van de mooiste panorama’s op Sri Lanka.
Op heldere dagen, heb je zelfs een prachtig uitzicht over de uitgestrekte kustvlakte tot aan de Indische Oceaan (als een zilveren schittering).
Wie wil genieten van een vergezicht tot in het dal en misschien zelfs tot aan de 80 km verder gelegen kust, moet voor zonsopgang vertrekken. Met een beetje geluk heeft zich bij aankomst in de vroege ochtend tussen 7 en 9u nog geen wolkenfront gevormd. Een half uur later kunnen laatkomers alweer pech hebben en met nevel af te rekenen hebben (net als wij).
De beste tijd met het helderste zicht zijn de maanden januari tot en met maart.
Tussen april en september is een tocht hiernaartoe nauwelijks de moeite waard, aangezien het uitzicht vaak door dichte mist vertroebeld wordt.
Hier loopt het plateau bijna 900 m schuin af en reikt de blik bij helder weer tot ver in het zuiden.
Wij waren dus niet vroeg genoeg om een ideaal vergezicht op foto vast te leggen. Ik plaats er dan maar een paar genomen via google.
Vanaf World’s End kunnen we via dezelfde weg terug of met een ommetje via de mooie waterval Baker’s Falls. Deze terugweg heeft een lengte van ongeveer 5 kilometer. Ook op dit gedeelte moeten we enkele tamelijk steile stukken bedwingen.
De paden lopen weer een stuk naar beneden, en al snel komt het oude vertrouwde heuvelachtige gedeelte van Horton Plains weer tevoorschijn. Deze mistige, stille grasvlakte, die gekruist wordt door stroompjes met ijskoud water, is een prachtig wandelgebied. Even geen takken die in je gezicht slaan, geen stenen om verder te 'springen' en wat een rust.
Een ietwat oudere persoon van ons gezelschap heeft niet de aangepaste schoenen aan. Hij is niet zelfzeker bij het oversteken van kleine watertjes (via een dikke tak). Maar hij is niet alleen en dank zij de hulp van ons groepje kon hij de wandeling goed meemaken.
Horton Plains wordt bedekt door mooie graslanden, dichte bossen, indrukwekkende rotsen, watervallen en mistige meren. Wie een goede verrekijker bij zich heeft, mag zich verheugen op tal van vogelsoorten die alleen in Sri Lanka voorkomen, waaronder de Ceylonese goudlijster en de lafayettehoen.
Voor vogelliefhebbers is hier het paradijs: hier leven ongeveer honderd van de 460 vogelsoorten van Sri Lanka. Er zijn vier vogelsoorten die enkel op de Horton Plains National Park voorkomen nl. de blauwe kitta, de Ceylonvliegenvanger, de Ceylonese brilvogel, de Sri Lanka houtduif. Adelaars en valken hebben hier hun jachtgebied.
Rik probeert een vogel voor de lens van zijn filmcamera te krijgen.
In de kristalheldere vijvers wemelt het nog steeds van de forellen, een erfenis van de Britse koloniale tijd.
Je hebt een paar dagen tijd en een goede conditie nodig om echt te kunnen genieten van zoveel moois.
Het laatste stuk naar de watervallen is nog eventjes doorbijten.
Via een mooi, maar steil zijpad zijn we bij de mooie Baker’s Falls, waar het water zich trapsgewijs naar beneden stort.
De naamgever van de waterval is de natuurkenner en avonturier Samuel W. Baker, die een groot aandeel had in de ontwikkeling van Nuwara Eliya en bekend werd door zijn expedities naar Afrika halverwege de 19de eeuw.
De Baker’s Falls waterval is één van de mooiste watervallen van Sri Lanka. De 22m. hoge waterval is heel breed, het water valt met enorme kracht naar beneden. Rondom groeien veel rododendrons en varens.
De in totaal 9,5 kilometer durende wandeling was onvergetelijk. We zijn dolgelukkig na die mooie tocht - moe maar voldaan. We voelen hier meteen de warmte van de zon terug.
We lopen terug naar de parkingang. Na een geslaagde wandeling is het leuk om nog even te kijken in het souvenirwinkeltje.
Hier kunnen we mooie kaarten en leuke boekjes kopen. De jeep staat al klaar om ons terug naar het hotel te brengen.
Volgend deel : De botanische tuinen van Hakgala