Een fantastische avond in Putten
Putten … een landelijke gemeente in het hart van Nederland
Putten ... 2 jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. De gemeente ligt gedeeltelijk in het grootste aaneengesloten bosgebied van Nederland, het Centraal Veluws Natuurgebied. Het noordwesten van de gemeente wordt begrensd door het Randmeer. Het grootste deel van het grondgebied van Putten bestaat uit het landelijke (agrarisch) buitengebied met een boeiend en afwisselend landschap van bossen, heide en weilanden.
De geschiedenis van Putten gaat ver terug. Uit 855 dateert het oudste schriftelijke bewijs, waaruit blijkt dat hier reeds sprake was van een gemeenschap van mensen. De aanleg van de spoorlijn in 1863 haalde het dorp uit zijn eeuwenlange isolement. Het vreemdelingenverkeer begon zich te ontwikkelen. Pensions, hotels en de verhuur van gemeubileerde kamers kwamen in opkomst. Toen men aan het eind van de vorige eeuw de waarde van de bossen als leverancier van zuivere lucht en van een gezond klimaat ontdekte, werd Putten een bekend vakantie- en kuuroord.
'De herdenkingssteen bij de Oude Kerk'
http://nl.wikipedia.org/wiki/Razzia_van_Putten
Maar Putten doet me ook denken aan wat er gebeurd is op 1 oktober 1944. Die dag werd door de Duitsers een razzia uitgevoerd waarbij het grootste deel van de mannelijke beroepsbevolking naar Duitse concentratiekampen werd afgevoerd. Van de 660 weggevoerden zijn er 552 niet teruggekeerd.
'660 symbolische graven'
Het door Mari Andriessen ontworpen monument met het door prof. dr. ir. J.T.B. Bijhouwer ontworpen symbolische kerkhof herinneren aan deze zwarte bladzijde uit de Puttense geschiedenis. Het monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de razzia is op 1 oktober 1949 door koningin Juliana onthuld. Jaarlijks, op 2 oktober, wordt hier een stille herdenking georganiseerd, die door honderden mensen wordt bijgewoond.
Dit is het herdenkingshof, ontworpen door Prof. Bijhouwer en het zandstenen beeld van Mari Andriessen (de 'treurende weduwe', in de volksmond 'Het vrouwtje van Putten' genoemd). Het verbeeldt een rouwende vrouw in klederdracht met een zakdoek in haar hand. Ze kijkt in de richting van de Oude Kerk, van waaruit de mannen werden weggevoerd.
De Gedachtenisruimte herinnert aan de mannelijke inwoners van het dorp die in oktober 1944 naar het concentratiekamp Neuengamme werden overgebracht, en waarvan er maar vijftig terugkeerden.
http://tweedewereldoorlog.goudanet.nl
Er zijn in Putten tal van uitstekende recreatiebedrijven en voorzieningen voor vrijetijdsbesteding. De fraaie omgeving, de vele ontspanningsmogelijkheden en uitgebreide voorzieningen op velerlei gebied maken Putten tot een geliefde woon- en recreatiegemeente. Bijzondere vermelding verdient het Bosbad Putten met het overdekte sub-tropische bad en in de sporthal en het sportveldencomplex kan je terecht voor vele takken van sport. Hou je van winkelen … ga dan het centrum in.
Op een afstand van 4 km bevindt zich het recreatiestrand Nulde, waar een fraaie jachthaven plaats biedt aan honderden schepen.
http://bedandbreakfastveluwe.com
Omgeven door duizenden hectaren bos, heide en weiland trekt Putten jaarlijks duizenden toeristen, voor wie prachtige campings, bungalows en pensions ter beschikking staan. Er is eveneens een uitgebreid toeristisch fietspadennet door alle buurtschappen.
Maar wij gaan niet naar Putten om te winkelen of te fietsen, niet naar een recreatiedomien of subtropisch zwembad.
Wij zijn op weg naar de zó be(ge)kende Jack, Liesje, hun kinderen én de plazillahond Megan.
Daar bij die molen, daar moeten we zijn. Oei, welk is het huisnummer weer? Maar ik hoef me al geen vragen meer te stellen want daar staan enkele jongelui te zwaaien: 'Hier moeten jullie zijn!’
En daar is hij: het vertrouwde gezicht van op plazilla , die man, die snor … hij ‘is het’!
Ik ben zo blij om een dikke knuffel te geven … niet virtueel deze keer. En het voelt meteen zo goed aan. Ik ben vooral blij om Jack een speciale 'dank-je-wel' in het oor te mogen fluisteren, hij weet meteen waarover het gaat … het is zó warm en hartelijk!
Ondertussen staat Elise ook te wachten, snel naar de tuin dan maar …
Liesje, de kinderen, de vrienden … iedereen is opgewekt en wij voelen ons meteen goed en erg welkom hier. Maaaar, de grootste show werd opgevoerd door Megan. Als een jonge, kleine gek blijft hij maar rondjes lopen in de tuin. Stop Megan, seffens ben je helemaal dolgedraaid.
Die Megan, die plazillahond … het is zo’n lieverd. Ik geef de hond een dikke knuffel, of eigenlijk meer dan één want enkele dagen ervoor had Nyn mij gevraagd om ook een knuffel van haar over te brengen.
Het is een prachtige zomeravond, de geur van houtskool streelt onze neus. Jack wakkert de barbecue aan …
De sfeer zit erin en samen met Liesje en de jongeren is het een gezellige bende. Ook Rik voelt zich in opperbeste stemming hier.
Wij vinden het zo supertof om te zien en horen hoe Jack en Elise met hun kinderen omgaan. Die openheid, spontaneïteit ... dat is iets wat wij in België soms missen. We voelen wij ons meteen goed bij die familie.
Er wordt gelachen, gepraat, gegeten en gedronken … en natuurlijk krijgt ook Megan de nodige aandacht.
We zouden graag nog wat blijven, maar we moeten nog ongeveer 90 km rijden eer we terug in Arnhem zijn.
Hartelijke dank lieve mensen; Jack, Liesje en de familie … jullie zijn SUPER! En we hopen jullie zeker nog terug te zien. De foto’s zijn het bewijs dat we een onvergetelijke mooie avond beleefden.
We kijken vol bewondering hoe geduldig Elise omgaat met de speelse, jonge Megan.
Naarmate de avond vordert is Megan rustiger en geniet van de aandacht die hem geschonken wordt
En dat het smaakte is hier duidelijk te zien!
Wat kan ik hier nog meer over vertellen dan, dat het een fantastisch mooie dag was - een dag die begon met een stralende zon en ook eindigde in een héél zonnige stemming!
Een dag waar ik opnieuw ondervond hoe mooi vriendschap kan zijn!
Volgend deel : Een reis door de tijd in Arnhem